Tüm insanlığın düşüncesini kucaklayan o yüce beyinler, ne oldu size? İyice yozlaştık ve küçüldük.
kör, ahlaksız ve canice çalışma tutkusu, özgürleştirici makineleri özgür insanları köleleştirme aracına dönüştürüyor; makinelerin üretkenliği insanları yoksullaştırıyor.
Makinenin insanlığın kurtarıcısı olduğunu, insanı sordidae artes'ten ve ücretli işten kurtaracak, ona boş vakit ve özgürlük verecek Tanrı olduğunu hâlâ anlamıyorlar.
Sayfa 42Kitabı okudu
Günde on üç saat çalışan zavallı kadınların giyim kușam düşünecek halleri yoktu...
Sayfa 13Kitabı okudu
"Açız, yemek istiyoruz!.. Doğru, meteliğimiz yok, ama ne kadar dilenci kılıklı da olsak buğday hasadını biz kaldırdık ve bağ bozumlarını biz yaptık..."
Sayfa 13Kitabı okudu
Villermé iş süresi konusunda ise, kürek mahkûmların ortalama on, Antilller'deki kölelerin ise dokuz saat çalıştıklarına dikkat çekip, görkemli İnsan Hakları'nı ilan eden 89 Devrimi'ni yapmış Fransa'da ise "iş günün on sekiz saat olduğu ve işçilere yemek araları için sadece bir buçuk saat verilen manifaktürler" bulunduğunu söylüyordu.
Sayfa 12Kitabı okudu
Ya çocuklar? On iki saat çalıştıran çocuklar! Ne felaket!
Sayfa 9Kitabı okudu
Bu tutkuların hepsi doğaları gereği iyidir, tek yapmamız gereken kötü ve aşırı kullanılmalarını engellemektir.
Sayfa 2Kitabı okudu
Hristiyan ahlakının içler acısı parodisi olan kapitalist ahlak, emekçinin bedelini aforoz; ediyor üreticiyi en asgari ihtiyaçlarına indirgemeyi, sevinç ve tutkularını yok etmeyi, dur durak bilmeden çalışan bir makine rolüne mahkûm etmeyi ideal olarak benimsiyor.
Sayfa 2Kitabı okudu
Kaçış, yorgunluktan ve çaresizlikten ileri gelir ki bir noktada herkesin hakkı olabilir. Yenilenmek, güç toplamak, tazelenmek için uzaklaşmak, dinlenmek, huzura çekilmek, tembellik hakkını kullanmak elbette ki yersiz değildir. Çünkü kaçış da geçici olmak zorundadır. Kaçış da bir amaca hizmet etmek zorundadır.
Ancak sonsuz bir kaçış yaşamın doğal akışına terstir. Yaşam bir kaçış değil, arayıştır.
Sayfa 42
"Yardımseverler, tembellik ederek zenginleşmek için yoksullara iş verenleri insanlığın velinimetleri diye alkışlıyorlar..."
Sayfa 12Kitabı okudu
Zorla çalıştırmak değil, çalışmalarını yasaklamak gerek.
bedenleri ve zihinleri tükenmemiş bir halde, tembellik erdemlerini hayata geçirmeye koyulurlardı.
biz açlıktan değil çalışamadığımız için azap çekiyoruz, bir tutku bu bizim içimizde!