"...Ben her bakımdan beyni paradan kat kat üstün görürüm. Siz de fark etmişsinizdir, kişinin parası varsa ama beyni yoksa parasını kendi yararına kullanamaz; ama beyni var parası yoksa hayatının sonuna kadar rahatça yaşayabilir."
"Aynı zamanda," diye açıklamaya başladı Teneke Adam, "iyi bir kalbi beyninizi kullanarak elde edemeyeceğinizi, parayla satın alamayacağınızı da kabul etmelisiniz. Belki de nihayetinde dünyanın en zengin adamı benim."
"İkiniz de zenginsiniz dostlarım," dedi Ozma yumuşak bir sesle; "zenginliğiniz sahip olmaya değen tek gerçek servet: iç zenginliği!"
“Sende beyin var mı?” diye sordu Korkuluk.
“Hayır, benim kafam bomboş,” diye yanıtladı Teneke Adam.
“Ama bir zamanlar beynim de vardı, kalbim de… İkisini de denemiş biri olarak, daha çok bir kalbim olmasını tercih ederim.”
Ben kalp almalıyım, diye karşılık verdi Teneke adam, çünkü beyin insanı mutlu etmez, oysa mutluluk dünyadaki en güzel şeydir.
Ailesi Müslüman'dı ve hâlâ hayatta olan babaannesi gerçek ismini unutmamıştı.
Şehirdeki son gecemde, kadehlerimizi babaannesinin şerefine kaldırdık. "Fatma'ya Allah uzun ömür versin," dedi bozuk bir Türkçeyle. Sonra kadehindeki şaraba dikkatle baktı, "Fatma," dedi, "bu isim ne kadar gerçek olabilir ki! Çingenelerin adlarını gacolar asla bilmezlerdi. Bu isimler yalnızca kâğıda geçirilmek için, hiçbir değeri yok. Babaannemin üstünü örten bütün isimleri, kutsal kitapları, azizleri, kat kat soysan ne çıkar biliyor musun?"
Söylediklerini iyice sindirmemi bekliyormuş gibi, uzun uzun sustuktan sonra kendi sorusunu yanıtladı: "Som altından bir Çingene karısı!"
O akşamın üstünden günler geçtikten sonra bile söylediği son sözler aklımdan çıkmadı; "Bense Boris'ten başka kişi değilim. Altı üstü Boris... Teneke adam."
Sayfa 177Kitabı okuyor
Oz, “bence kalp istemen yanlış bir şey. Bir kalbin olmadığı için ne kadar şanslı olduğunu bir bilsen..”
“Bu senin görüşün,” dedi Teneke Adam. “Bana bir kalp verirsen yaratacağı bütün mutsuzluğa hiç söylenmeden katlanırım.”
Sayfa 98Kitabı okudu
Kürtler, ganin ganin!
...
Siz pirinç yüzü gördünüz müydü? Dil bilmezler, sırtınızda keçi derisiyle geldinizdi Çukurovaya. Giydiğiniz sırf deriydi. Şimdi adam oldunuz. Mağaradan çıkıp evde oturdunuz. Daha ne istersiniz? Size yaptığım iyilikler gözünüze dizinize dursun. Nankörler."
Sayfa 33 - YKY, 12. baskı, Şubat 2009, İstanbul
Her şey değişir de şu insan yok mu, insan zor değişir. Kendimiz bile güzel olanı bilir, doğru olanı anlar ama yine de değişmeye direniriz. Ne tuhaf. Kızılırmak'ın aynı kitabında geçer: "Bir şey bulmuştum. Yaşamayı kolaylaştıracak, güzelleştirecek bir şeydi. Unuttum sonra. Yine kendim oldum, kaçınılmaz ve imkânsız kendim." Belki bir