1
Pencereden esen rüzgar, yatakta çıplak bir şekilde uzanmakta olan bedenime değiyordu. Bedenimin canlı bir insana mı ait yoksa bir taşamı ait olduğunu merak ediyorum. Minho öyle derdi bedenimin bana ait olmadığını, beni yatağa bastırıp sertçe kalçamı okşadığı zamanlar bağırarak odanın içine hapsederdi sesini. O olmadığı zamanlarda da oda sürekli
insanlar sahip olduğu şeyleri yıpratmayı seçiyorlar,
neden diye soruyorum kendime.
bana oldukça tuhaf gelmiştir bu.
üstüne titrediğiniz her mesele, ruhunu basitlik denen o girdabın içine çekiyor sonunda.
hiç uyumadan geceye veda ettim o sabah.
sayısını asla bilmediğim depresif günlerin sebebi, insan denen zümreyle muhatap olduğum içindi.
duygularımın öldüğünü hissediyordum lakin bu his boşlukta olmak gibiydi.
son zamanlarda olaylara tepkisiz kaldım.
benliğimi kaybettiğimi ve bunun için çaba göstermeyi seçmeyeceğimi biliyorum.
ne nefret, ne de sevgi besleyebiliyorum.
kalbi atarken bir bedenin gömülmesi gibi.
Sosyal medyalarda çıkıp şov yapan hayvan severler nerede.
Neden çınar ve Mazıdağı için yoklar.
Bir insan neden acıya dilsiz ve tepkisiz kalır.
Acı için de kalan hayvanlar için neden hiç bir şey yapmıyosunuz.biz insanlar için bir şeyler yapmadınız orayı es geçin o hayvanların ne suçu ve günahı var.
#çınar🥀
#mazıdağ
💔💔
Ey sol yanıma düşen ince sızım!
Öyle tepkisiz kalma!
Yaktığın yürektir, çıra değil...
💔💔
Emilia yorulmuştu. Yoğun bir gündü, Bay Ash'e günün raporunu verdikten sonra biraz dinlenmeyi planlıyordu. Ofisin kapısını tıkladı.
"Girin." kapıyı yavaşça aralıyarak girdi içeri.
"Bay Ash, yeni kazançlar elde ettik. Ayrıca karşı kalenin ajanlarından birkaç kişiyi yakalamayı başardık." Ash bu duruma sevinmişti
Düşünmemek için unutmak gerek
İçinde ki sesleri nasıl susturacaksın ?
Unutamadın mı ?
O zaman bir şey ifade etmemesi gerek