Her hangi bir şey olmaktansa hiç bir şey olmamak en iyisi,bu çağın gerekliliği hiç bir şey olmamaya neden oldu bana. Sadece daha sakin biriyim artık...
Bu söz kime aittir bilmiyorum fakat sanırım tam olarak buralar da bir yerlerdeyiz hayatın.
Benim payıma düşen,bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür...
Aynı şeyleri yapıp, aynı hayal kırıklarını yaşarak farklı bir sonuç nasıl alınırdı ki, farklı olmaktan o kadar çok korkuyoruz ki,hatta aynı olamadığımız için boşa gitmiş ömürler yaşıyoruz....
Gönülden sebep anlattığın ne olaki senin dedi.
Ya o hep görünen suret.
Sözün de ne itibar var ki, gönlü kim sora kime hacet.
Bırak bu lakırtıları,insana boş sözler değil.
Yiyecek ekmek bir lokma gerek...
O sesler o gürültüler boşa değildi,ayak sesleri kesilir,insan boyunca bir toprağa sahip olduğun da anlardık. Mutlak sonsuzluk başlar. Ya iyiliğimiz konuşulurdu yada muzip halimiz...