Zamanında dünya kelimesini ne güzel etmişler de basitleştirmişler, değersizleştirmişler, küçültmüşler kendini bilen alimlerimiz. Peki diğer gafil filozof ve alimler ne yapmış? İşi çok karmaşık hale getirerek, onu daha zenginleştireceğini ve yücelteceğini zannetmişler. Yok efendime söylüyüm, paraymış, makammış, kadınmış oymuş buymuş... Bazıları daha da karmaşık hale getirmede ustalık göstererek, narsistlik, obsesif kompulsif bozukluğu, şizofreni, şizoid gibi olabildiğince kelime oluşturmuşlar.
Bakıldığında hepsinin kendi etimolojik olarak bir anlamı ve ait olduğu bilimde bir terminoloji olmuş. Oysa işe yaraması bakımından insanın bütün özünden kopan eğilimlere dünya adını versek ya, paraya eğilim gösteren de, kendini beğenen de, takıntıları olan da, hepsi dünyaya meyil etmiş ve özünden uzaklaşmamış mıdır? Farklı kelimeler üreterek ona neden ekstra anlam katacak bir çabaya giriyoruz. Dünya işte kısacası, basit ve mücadelesi daha anlaşılır. Oysa Rahman'a yönelmenin kalbin ve ruhun huzura kavuşması için terimleri artirabiliriz, eğer terimleri artırmak, kelimeleri çoğaltmak daha değerli kılıyorsa.