Söyleyecek çok şeyimiz olmadığından değil, söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama bugün ne kadar anlattıklarımiz hiç bir işe yaramadığından konuşmak istemiyorum
Hayattan aldığımız çok kıymetli bir şey var: Boyumuzun Ölçüsü.
Mut(suz)lu..
Mutluluktan hiç hazetmem, mutlu gibi olduğum zamanlar muhakkak üzülecek bir şey bulur, bulamazsam da hemen yaratırım.
Söyleyeceğimiz çok şey var aslında. Ama üşeniyoruz. Ve çok sıkıldık. Önceleri müthiş bir hevesle acılarımızı paylaşacak insan ararken etrafımızda, şimdi kimseler soru sormasın istiyoruz. Sorduklarında ise yakınlık derecesine göre hayat ya da siktir et diye cevap verip susuyoruz. Söyleyecek şeyimiz olmadığından değil, söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama bugüne kadar anlattıklarımız hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyoruz. Duyarlılık istemiyoruz; şefkat, acıma, yardım falan da umrumuzda değil. İstediğimiz tek şey sükûnet
Bizim en büyük sermayemiz, can sıkıntımız. Hayıflandığımız bir şey yok, geçip giden güzel günleri iç çekerek anımsadığımız da yok. Galiba güzel günler diye bir şey bile yok. Kaldırımların bir halt bildiği yok, hiçbir devirde muhteşem falan olamadık. Olmayan şeyleri anlatıp, olmayan eski kendimizle gururlanıp tanıdık masallarla soslayarak boktan hayatlarımızı, kendimizi ve başkalarını kandırmak konusunda çok marifetliyiz sadece hepsi bu..