Öncelikle kitabı çok beğendim, okumayı düşünenlere şiddetle tavsiye ederim. Kitapta, altı kuşak Buendia ailesinin süregelen hikayesi ve aynı zamanda tarihle çevrili bir olay örgüsü var. Okurken zorlandığım tek nokta isimler oldu. Özellikle Aurelino ve Arcodio ismi babadan oğula aktarıldığı için yer yer hangi Aurelino dan bahsediliyor diye düşünmedim değil. Bu noktada okuyacaklara önerim, sakin bir kafayla ve kısa aralıklarla okumayı sürdürmeleri olur. Kitabı okuyunca “Muz Cumhuriyeti” söyleminin nereden geldiğini de öğrenmiş oldum. Buendia ailesi kalabalık bir aile. Ancak Buendia ailesinin fertleri kalabalıklar içinde hep yalnız. Bu ailenin her bir üyesinin doğumu, gençliği, yetişkinliği, kararları, ölümü öyle güzel işlenmiş ve birbirine bağlanmış ki kitabı okurken karakterlerle bağ kurduğumu farkettim ve kitaba başlarken ilk olarak okuduğum kitabın arka yüzündeki cümlenin ne kadar doğru bir tespit olduğunu gördüm.
“Bu romanı dikkat ve keyifle okuyan, hiç şaşırmayan insanlar tanıdım. Şaşırmadılar, çünkü ben onlara hayatlarında yeni olan bir şey anlatmamıştım, kitabımda gerçekliğe dayanmayan tek cümle bulamazsınız.”
