Sen hiçbir şeyi hatırlamıyor, olabilirsin Charlie ama her şey benim zihnimde...
Ah Charlie...
Yüreğimde öyle derin bir boşluk oluşturdu ki bu kitap ne siz sorun ne ben anlatayım yüreğimin bu halini...
Bilim önce var edip sonra nasıl her şeyi geri alabilir ki...
Nasıl bir ağza önce bal sonra biber sürülebilir...
Hala öfkeliyim!
Öfkem kime?
İnsanlara mı?
Bilim adamlarına mı?
Özel gereksinimli insanlara mı?
Hayvanlara mı?
Yoksa onları kullanan hayvanları ve özel insanları denek haline getirenlere mi?
Bence hepsine...
Öfkem, üzüntüm hepinize...
Söz veriyorum Charlie, söz veriyorum ki yüreğimde bir yerlere algernon için hep çiçek bırakacağım...
