Dayanamadım, Çünkü içim içime sığmıyor. Bir sürü insan görüyoruz ya hani böyle hayalleri var, çalışıyorlar gerçekten çalışıyorlar ve bir sürü şey başarıyorlar. Daha nice düşler görüp, hedefler koyup yol alıyorlar. İzliyoruz izliyoruz... Ben de yahu ben de diyoruz. Evet artık biz de! Ama neden olmuyor? -lütfen bu kısma kadar sadece maddi işler ya
21 .cüz
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
YİRMİ BİRİNCİ CÜZÜN ÖZETİ
🌸🌸🌸🌸🌸
☝🏻1. Bu cüzde Ankebut Sûresinin devamı, Rum, Lokman ve Secde Sûrelerinin
tamamı ve Ahzab Sûresinin bir bölümü gelir.
Altınoluk Dergisi / Ağustos 2015 / Sayı: 354
İnsan, sayısız nîmetlere gark olmuş bulunsa da, bu nîmetler üzerinde lâyıkıyla tefekkür etmediği takdirde, hiçbir şeyi yokmuş gibi bir iç sıkıntısı, stres ve kasvet hâli yaşar. Bu hâl günümüzün en mühim problemlerinden biridir. 
Osman Nuri Topbaş
İnsanların değerini takdir etmediği hissine kapılıp üzülen, kendi üzerine yeteri kadar tefekkür etmemiş demektir."
//-: Taşköprülüzâde
Tülün Arkasından
Eski, taş bir otelin, pas kesmiş, umutsuz, bakımsız sundurmasında oturuyor, denize açılan kapı niyetiyle bırakılmış boşluktan boğazdan geçen gemileri, karşı kıyıyı izliyorum.
Akşamüzeri, deniz sakin. Sessizlik, günün yorgunluğunun üzerine iyi geliyor. Çalışkan feribotlar hiç dinlenmeden, bir kıyıdan diğer kıyıya martılara simit atınca mutlu olan
SEVGİ , yağmur damlasının toprağa duyduğu HASRET
"Tehlikeli sayılmam artık.
Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum
Onu orada,
Beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum.
Kalbim!"
Unutur insan, uğradığı her acıdan biraz saklayarak unutur. Sağlam bir tevekküle sarıp sarmalar unuttuklarını da üşütmez hiç. Üzerine titrer arş'ın sahibine emanet ettiği unutmalarının.
Unutmasaydı, unutamasaydı ya bir de. Bunca kötülüğün zirvesine adını kazırdı belki de. Ama unutur, unutmalı!
Unuttuğunu unutmamalı ama;
cevabını bildiği sorulara dönüşmeli unutmaları. Cevaplar O'ndan hediye adledilmeli.
Unuttum Rabb'im; unuttuklarım sana emanet, cevapların bana..