“Küçüğüm, hayat böyledir. İnsanlar hep çekip giderler. Yürek unuttuğundan ve pişmanlıklar öldüğünden değil. Birtakım şeyler; sevecenliğimizde kalmayı sürdürürler hep. Ama insanlar gerektiği anda gitmek zorundalar”
“Biliyor musun Fayolle...”
“Neyi yavrum?”
“Başka bir hayatta düğme olarak doğmak istiyorum. Ne düğmesi olursa. Külot düğmesi bile. İnsan olmaktan ve bir zavallı gibi acı çekmekten iyidir”