thanosneith

Dostluk
"Hiç olmazsa, dedi yüzüne bakmadan, bana birazcık dostluk duyuyor musun?" Patrice onun omzunu ısırarak yanına diz çöktü. "Dostluk mu, evet, geceye duyduğum dostluk gibi. Gözlerimi sevinçle dolduruyorsun ve bu sevincin yüreğimde tuttuğu yeri bilmezsin."
Reklam
Birileri size bir öykünün neyle ilgili olduğunu söylerse, muhtemelen haklıdırlar. Öykünün yalnızca bununla ilgili olduğunu söylerlerse, kesinlikle yanılıyorlardır.
Sayfa 17
Kurgu
Kurgu, doğru şeyleri bize anlatıp duran bir yalandır.
Sayfa 16

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bence en iyi hikâyeler nihayetinde olaylardan ziyade karakterlerle ilgili bir sona vararak bitiyor, hikâyeyi karakter taşıyor. Ancak kısa hikâyeyi (iki bin ila dört bin kelime arası diyelim) aştıktan sonra ben sözde karakter çalışmalarını pek desteklemiyorum; bana kalırsa kitabın patronu her zaman hikâye olmalı. Eh, karakter çalışması istiyorsanız biyografi kitabı ya da üniversitenizin tiyatro kulübünden sezonluk bilet alın. Dayanabileceğinizden de fazla karaktere maruz kalırsınız.
Sayfa 171
Kitapta onu tehlikeli ve ani ruhsal değişimler yaşarken görüyoruz ama hiçbir seferinde ortaya çıkıp da doğrudan, "Annie o gün kederli ve muhtemelen intihara meyilliydi," ya da "Annie o gün özellikle mutlu görünüyordu," demedim. Size bunları söylemem gerekirse kaybederim. Ancak size sessiz, kirli saçları olan, durmaksızın kek ve şeker lüpleten bir kadın gösterebilir ve Annie'nin manik depresif sürecinin depresif kısmında olduğu sonucunu çıkarmanızı sağlayabilirsem kazanırım. Ve kısa bir süreliğine olsa bile sizin dünyayı Wilkes in gözlerinden görmenizi, onun deliliğini anlamanızı sağlayabilirsem, o zaman belki onu duygularını paylaştığınız ve hatta özdeş leştiğiniz biri haline getirebilirim.
Sayfa 172
Reklam
Reklam
Reklam
Reklam
Reklam