Hayır, parasını saklayacaktı... Çok geçmeden bütün parası değerini kaybetti, çünkü enflasyon öylesine yükseltmişti ki milyonlarca drahmiye bile bir parça ekmek satın alamıyordun.
Stelios dayı hatasını hemen kabul edecek kadar anlayışlıydı. Arkasından da “artık ölünceye kadar tuvalet kağıdı sahibi olduğunu” ekliyordu. Daha sonraları bir keresinde “benim kıcim milyonlar değerinde” diyecek ve kendi şakasına gülmekten kırılacaktı.
Sayfa 173Kitabı okudu
Geceleri geç vakitlere kadar oturup içiyordu... Kasabın iki eli boş, kalbi ise patlayacak gibi doluydu.
Sayfa 169Kitabı okudu
Kadınlar birbirlerini hemen tanıyorlardı. Keder kadar insanları birbirine yaklaştıran bir şey yoktur.
Sayfa 162Kitabı okudu
...duası bitince annesine sesleniyordu: “Şimdi dua ettim. Görelim bakalım, ne olacak?”
Ama bir şey olmuyordu. Günler, haftalar, aylar geçiyor, ekmek gittikçe azalıyor ve öğretmenin dönmesi gecikiyordu.
Sayfa 162Kitabı okudu
Stalin’in, her Yaloslunun iftihar edebileceği bir bıyığı vardı. Hitler’in bıyığı ise üst dudağının üstünde bir kuş boku gibiydi. Nasıl olmuştu da böyle bir şeye bıyık deme fikrini bulmuştu?
Sayfa 147Kitabı okudu
Yunanistan’da tanrının birliğine ve kiliseye,
Kralımızın işlerine inanırız,
ama en çok taşaklara inanırız.
...
General ve patrik dostturlar,
ama ben onbaşı oluyorum, bir delik bulurum
bir delik bulurum kraliçenin a.ında.
Sayfa 138Kitabı okudu
Lolos elinde peynir ekmek, kurşuna dizileceği yere geldi.
“Kaplumbağaya attığınız gibi karavana atarsanız yandık,” dedi.
Sayfa 133Kitabı okudu
Yaloslularin her şeyi kuşatan vatanseverliği diğer bütün Yunanlıların vatan haini olmasını gerektirir...
Sayfa 129Kitabı okudu
Dedikodu çıkarıp yayanların en iyi silah olarak kullandıkları mantığın kurbanı olmuştu: “ Aslı yoksa bu laf nereden çıktı? Ateş olmayan yerden duman çıkmaz.”
Sayfa 119Kitabı okudu
Ortak kader
Yunanistan’da o kadar akıl sahibi insan yok edildi ki Yunanlıların ebediyete kadar utanç duymaları gerekir.
Sayfa 115Kitabı okudu