“… Dünyada yaşamdan daha değerli bir şey olmadığını ama ne yazık onun da pek kısa olduğunu çocukların zihnine yerleştirmek gerek…”
Sayfa 215 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
“Biliyor musun, yalnızlık değiştiriyor insanı”… “Her şeye ilgisiz oluyor insan. Sonra sürekli bir korku içinde yaşıyorsun. Birtakım hareketler yapıyorsun ama bir şey düşünmeden. Zamanla, kendini tanımaz hale geliyorsun, yaşadığının bile farkında olmuyorsun, hani bu böyle gitse ölür insan… Çıldırır.”
Sayfa 214 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
Halkadan halkaya geçerken insan düşüncelerin zincirini yitiriyor bir yerde.
Sayfa 56 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
Acı çekmek, sevmek ve umutlanmak için doğmuş olan ben, umuyorum, seviyorum ve acı çekiyorum!
Sayfa 56 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
Ben, şu çiçekten çiçeğe konup bal toplayan arı gibi değilim. Ben, bir gülün bağrına gömülüp, taç yapraklarını üstüme örtüp, sevdiğimin son kucaklayışıyla can veren kara böceğe benzerim.
Sayfa 53 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
Heyhat! Neden düşünceyle vakit geçirecek yerde ruhumuzun bütün kuvvetiyle yaşamamalı? Gereğinden çok düşünüyoruz!
Sayfa 53 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
En karanlık umutsuzluğa yuvarlandıktan sonra, en boş umutlara kapılıyorum. Denizin ta dibine yuvarlanmışken, bakıyorum birden bulutların üstüne yükselmişim! Hep bir düzende giden bir yaşayışı sevmiyor muyum acaba?
Sayfa 52 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
Ruhunun toprağa zincirlenmiş olduğunu söylüyorsun, neden? Çalış! Umutlan! Sev! Oku!
Sayfa 51 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
Çok yaşlı değilim ama, ardımda nice kırılmış dallar, yağmur olmuş çiğler, doyurulmamış şehvetler ve acı umutsuzluklar var…
Sayfa 50 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016
İnsanın kanatları olmuş ne çıkar, bir zindanın parmaklıklarına çarpıp kırılacak olduktan sonra!
Sayfa 50 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı: Haziran 2016