İzlediğim tiyatro oyununda o kadar sıkılmıştım ki tiyatrodan çıkınca mutluluğun sırrını buldum demiştim.
Kitap rafı
@maviyeyuruyus
·10 Mayıs 23:52
"Denizaltıymışım. Nefes alınamayacak, soğuk, bulanık derinliklere iniyormuşum ve iki ayda bir yüzeye çıkıyormuşum. Benimle birlikte dibe inmek istemiyormuş. Haklı."
Sayfa 90Kitabı okudu
Suflesini beceremediğim bir tiyatrodan ibaret hayat.
Rolüne sadık kalamayan bir dublor gibi yapıyorum her sahnede...
Orhan Veli için
O olsa güniyle saatiyle söylerdi; tanışmamız galiba 1931 yılına düşer. Liseyi bir mektepte okuduk. Benden bir sınıf yukardaydı. Kimi derste kaçar, demiryoluna iner, ahşap istasyon binasında şiirden, tiyatrodan konuşurduk. «Sesimiz adındaki okul dergisine yazılar yazardık. Delikanlılığımızın hemen en güzel günleri bir arada geçti. İkimiz birden bir
Hayatımız sonunu pek kestiremediğimiz bir tiyatrodan ibaret hale geldi..
Şüphe duymak
Yazarlık Yolunda
1. Havaalanı, sınıf, ofis, otoyollar veya parklar gibi sık. lıkla bulunduğunuz kalabalık mekânlardaki insanla rı gözlemleyerek karakter alıştırması yapabilirsiniz Defterinizde, her gün karşınıza çıkan insanları tasvir edeceğiniz özel bir bölüm oluşturun. Jestlerini, kul landıkları kelimeleri, kıyafetlerini, yürüyüş şekillerini,
Mutlaka insanlar kendi işleriyle muhatap olsunlar. Bir el becerisiyle muhattap olsunlar. Ve o işi çok iyi yapsınlar. Biz, kendi işini iyi yapan insanlar tanımıyoruz. Benim medyaya küskünlüğüm şurada olusuyor. Şu anda bizim çok iyi tarihçilerimiz var. Çok iyi sosyologlarımız var. Otuz yıl odasına girmeden çalıştı bu insanlar. Ama biz onları