Yazı üslubunu sevdiyim Stefan Zweig'in kitablarından bu dəfə "O muydu?" əsərini oxudum , çox da sevdim. İndi isə gələk əsər haqqındakı düşüncələrimə. Əsərdə heyvanların duyğu və düşüncələrindən söhbət gedir,necə ki, bir insan sevir, qısqanır, hirslənir, məyus olur və bunun kimi bir çox duyğuları heyvanlar da yaşayır. Onların insanlardan tək fərqi isə bu duyğuları dilə gətirə bilməmələridir. Biz insanlar nəyəsə məyus olanda ,kədərlənəndə bunu sözlərlə qarşımızdakı insana dilə gətirə bilirik, amma heyvanlar bunu edə bilmir,bunun əvəzinə hisslərini hərəkətləri ilə bizlərə çatdırmaq istəyir. Bəzən bizlər də bu hərəkətlərə anlam verə bilmirik, daha doğrusu anlamaq istəmirik. Çünki "Heyvanın da duyğusu olar axı?"-kimi düşüncələrə sahibik. Gəlin biraz da heyvanları onların dili ilə öyrənməyə,tanımağa, anlamağa çalışaq. Onlar bizim kimi hisslərini sözlərlə ifadə edə bilməsə də ən azından biz onları onların dili ilə anlamağa çalışaq. Çünki heyvanların da hissləri var. Əziz oxucular, heyvanları sevin , onlara diqqət və qayğı ilə yanaşın! :)
O muydu?Stefan Zweig · Can Yayınları · 20195.3k okunma
Salam, əziz dostum. Mən Qreqor Zamza. Çoxunuz məni Kafkanın "Çevrilmə" kitabından tanıyırsınız. Bir səhər yuxudan duranda özünü bir həşərata çevrilmiş olaraq görən Zamza. Yəqin ki, siz də mənim hekayəmi oxuyanda məni başdan sona kimi bir həşərat olaraq təsəvvür edirdiniz. Hə, bəlkə də, haqlısınız. Bəs, əziz dost, desəm ki, məni həşərat
Anamın tısbağalardan zəhləsi gedərdi. Xoşuna gəlməyən qonşuları, arası olmayan tanışları, atamın sırtılmış qohumlarını tısbağaya oxşadardı. Səbəbini soruşmamışdım bu nifrətin. Qorxurdum, elə səbəb gətirər, mənim də zəhləm gedər.
Diribaş dostlarım deyirdi ki, tısbağanı öldürməyin bir dənə yolu var. G*tünə çubuq soxursan, başını çanağından çıxardır.
Yenə bağ olaydı, yenə yığışaraq siz
O bağa köçəydiniz.
Biz də muradımızca fələkdən kam alaydıq,
Sizə qonşu olaydıq.
Yenə o bağ olaydı, səni tez-tez görəydim,
Qələmə söz verəydim.
Hər gün bir yeni nəğmə, hər gün bir yeni ilham,
Yazaydım səhər axşam.
Arzuya bax sevgilim, tellərindən incəmi?
Söylə ürəyincəmi?
Yenə o bağ olaydı, yenə sizə
Yenə o bağ olaydı, yenə yığışaraq siz
O bağa köçəydiniz.
Biz də muradımızca fələkdən kam alaydıq,
Sizə qonşu olaydıq.
Yenə o bağ olaydı, səni tez-tez görəydim,
Qələmə söz verəydim.
Hər gün bir yeni nəğmə, hər gün bir yeni ilham,
Yazaydım səhər axşam.
Arzuya bax sevgilim, tellərindən incəmi?
Söylə, ürəyincəmi?
Yenə o bağ olaydı, yenə sizə
Mənim Esmeraldam tətiyi bir az bərk sıx
Son arzum bir qurtum su yanağına bir az zər tök
Payızdan sağ çıxan tək yarpaqlar möcüzəydi
Bu qədər gözəl qızın dilənməyi də möcüzəydi
Möcüzəydi sanki fırıldaq bir sehirbazın illuziyası
Gözəl idi sanki renesans dövrünün florensiyası
Sürreal hər bina hər daş hər səki dumanlı örpək
Gördüm və durdum yorğun
Gecə, siz də bağışlayın, böyük bayırın gəlir, qalxırsan ki, gedəsən, yadına düşür, tualetə çatmaq üçün bir stansiya yol qət etməlisən. Əlində fanar, düşürsən aşağı, itlərin hürüşünün müşayiəti ilə bağa girirsən, gedirsən, gedirsən... Yol isə bitmək bilmir, üfiqdə tualet, zad görünmür.
Bizim İmişlidəki kəndimizdə də tualetin uzaqlığı adamın
"Özünə-qapalı" və "Açıq-təbiətli" insan tipləri, türkçədə buna "İçe-dönük" və "Dışa-dönük" deyilir, yəqin ki çoxumuza məlum olan, insanların iki əsas tipik qruplaşdırılmasıdır bunlar.
Hər ikisini qısaca izah eləsək;
"Açıq-təbiətli" insanlar:
*Sosiallaşmağı sevən və özüylə çox az vaxt