Ayıl artık gaflet uykusundan.
Adını sabır koyma acizliğin.
Buna tahammül deme.
Kendi masumluğunda yok olma.
Bırak,masumlar için bozulsun masumiyetin.
Masumiyet tek kişiyi korur ancak:bilmemenin güvencesi.
Bilmesen daha mı iyi olurdu ?
Oysa bilmeli.
Ey oğul ,dedi Âdem,vicdan,kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu ânda koruyabildiğimiz şey değil midir?
(Not:Rica etsem bu cümleden ne anladığınızı benimle paylaşabilir misiniz?)
Kabil. Ateşe düşmüş,içi yanıyor. Bir ateş lisanını ezber ediyor,ama hâlâ ham duruyor. Oysa bir kez iliklerine kadar yansa ,yok olsa,kendisini çıkarsa aradan,hiç olsa. Yeniden doğabilir. Bulmanın en sağlam yolu kaybetmek aslında.