Pollyanna. Küçük yaşlarda annesiz babasız kalan ama buna rağmen babasından öğrendiği "sevinme oyunu" na sımsıkı sarılan hayat dolu bir kız. Yardım fıçılarından oyuncak bebek çıkmasını beklerken bir çift değnek çıkıyor. Babası, Pollyanna'yı üzülmemeyi gerektiğini aksine buna sevinmemesi gerektiğini söylüyor. Çünkü o değnekleri kullanmaya ihtiyaçları olmadığını söylüyor. İşte Pollyanna'nın babasından öğrendiği sevinme oyununu hikayesi böyle başlıyor. Ne yazık ki, hayat, sevinme oyunuyla kasabadaki bir çok insanı hayata bağlayan Pollyanna'ya bir kaza sonucu o değneklere muhtaç ediyor.
Pollyanna hayatının geri kalanını sert mizaçlı teyzesinin yanında geçirmek için geldiği kasabada, babasından öğrendiği mutluluk oyunuyla umutsuz insanlara yeni bir pencere açıyor. Öyle ki yatalak olan ve hiçbir şeyi beğenmeyen Bayan Snow'u, sert mizaçlı teyzesini, hiç kimse ile konuşmayan somurtkan komşususunu ve nice kasaba sakinini ihtiyaçları olan mutluluğa kavuşturuyor. Kaza geçirip, doktorların artık yürüyemeyeceğini söyleyen Pollyana için kasaba sakinleri çok üzülüyor ve ziyaretlerine geliyorlar. Pollyanna tabiri caizse bıcır bıcır bir kız ve yaşam dolu. Kasabadaki birçok insanı tanıyor ve onlarla konuşuyor. Hasta olduğunda bu insanlar onu ziyaret edip, Pollyanna'nın kendilerine mutlu olmayı öğrettiğini ve buna sevinmesi gerektiğini söylüyorlar. Enerjisiyle insanları mutlu olamaya davet eden, küs yetişkinler barıştıran ve küçük bir çocupa ev bulan Pollyanna iyi bir doktor sayesinde iyileşiyor. Okurken farklı duygular hissedeceğiniz nahif bir eder...
