su yeşili, dedim. kirpikleri yüzüne döküldü. eski bir pembe,
göğüslerinden kâküllerine yürüdü. parmakları ürperdi.
görünmeyen bir uzaklık saçlarını omuzlarından kaldırdı. değişiyor sanırım, dedi. akşam olurken keder yeşili oluyor. yalnızlığa bakarken buz yeşili. bahçelerin buğulandığı zamanlarda tomurcuk yeşili. ışık düşünce tirşe bir gökyüzü oluyor. ağlayınca acı bir yeşil dünyayı damla damla zamanın dışına götürüyor. göz işte. alın çizgin ne renkse o da o renk. sesin ne renkse, avuçlarındaki boşluk ne renkse. pencerendeki arzu, eşiğindeki gerçek, uykundaki çocuk ne renkse, gözlerin de bütün bunların rengine boyanıyor. bir gün toprak yeşili, bir gün turna yeşili, bir gün sararan otlar yeşili, bir gün yeşeren otlar yeşili. bana öyle geliyor ki biz bütün rengimizi sevgiden ve sevgisizlikten alıyoruz. kalp mi, gönül mü, bazen şaşırıp kalıyorum bu hâzineye isim vermekte. biliyor musun, insan tanrısını içinde taşıyor ama hep uzaklara dua ediyor.
Yeniden hissetmeye başlamıştım; yeniden yeşeriyor ve tomurcuk veriyordu bu kurumuş dal.
Gün doğarken ...
Gözyaşımın sahibi
Ne zaman alnımı camlara dayasam
Kanatlarını canıma batıra batıra
Sana uçuyor bütün kuşlar.
.....
Birinizin gülüşü ötekinde gökyüzü
Bu kadar mı güzel çiçeklenir dünya.
......
Yollarımın sahibi
Ben ölene kadar
İkimiz de bir yere gitmiyoruz.
......
Tomurcuk bahçelerin baş dönmesiyle
Sabahın çiyini akşamın odalarına düşürerek
Ağzım yarım kalmış arzularından bir avaz
Tuttum şiirler yazdım unutma diye beni.
......
Ömür Hanım,
iyi ki ben de seninle yaşadım dünyayı. ✍
Şükrü Erbaş
Varlığımın hiç değmediğim köşelerine ulaşıyorum. Sanki ben bir tomurcuk gül imişim de , yapraklarımı ilk kez bugün açıyormuşum, sürgün olduğum yerden yıllar sonra evime dönüyormuşum, gizli kalmış bir sandığı dünyada ilk kez ben açıyormuşum gibi.
Sayfa 38Kitabı okudu
Karlar diyarında inatçı bir çiçektir adın
Boyun eğmeden keskin soğuklara
Doruklarında dağların
Parlıyorsun tohum tomurcuk
Kardelensin
Kardelen
Zemheriyi bitiren
Ardından bahar gelen
GEVERÎ
Yalnızlığının yorgun ılık uykularından
Alır onu tomurcuk günlerine götürür.
Bazen öyle bir kaybolmak istiyorum ki;
Kendimi kendim bile bulamasın.
Sonra asfaltı delerek yolunu bulan tomurcuk gibi çiçek açasım geliyor.
Kaybolmak isteyişim filizlenemediğimden mi?
Yoksa kendi karanlığımı özleyişimden mi?
Yeniden yeşeriyor ve tomurcuk veriyordu bu kurumuş dal.
sokaktayım
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
yaralı bir şahin olmuş yüreğim
uy anam anam
haziranda ölmek zor!
Sayfa 27Kitabı okudu
kalsam,
sığdıramam bu deli maviyi
ihanet kokan soluguna metropollerin
üşür gözlerimde yediveren tomurcuk
yedigöğün yıldızları
yüreğimde bir maral ağlar
hangi suya eğilsem...
Birdenbire
Her şey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün ışığı yere;
Gökyüzü birdenbiler oldu;
Mavi birdenbire.
Her şey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemiş birdenbire oldu.
Birdenbire,
Birdenbire;
Her şey birdenbire oldu.
Kız birdenbire, oğlan birdenbire;
Yollar, kırlar, kediler, insanlar...
Aşk birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire.
Sayfa 148Kitabı okuyor
Cem Karaca'nın Dediği gibi
Arabanın kapısını açtım, açtım girsin içeri
Arabanın kapısını açtım girsin içeri
Kalktı hilal kaşları, sordu kim bu serseri
Kalktı hilal kaşları, sordu kim bu serseri
Çekti gitti arabayla egzozuna boğuldum
Gözümde tomurcuk yaşlar ağır ağır doğruldum
Ustam geldi, sırtıma vurdu, unut dedi romanları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
open.spotify.com/track/0xWB2vkNu...