Devleti insanlar kurar, insanları da toprak besler.
Hemen hemen her şey -toplumsal süreçler ve her tür insan faaliyeti- eşlik eden bir boş zaman artışı olmaksızın hızlanma eğiliminde. Bu nedenle daha çok iş yapabilmemizi sağlayan yeni teknolojiler ve uygulamalar geliştirmeye devam etmemiz gerekiyor; bu da sarmalı hızlandırıyor. En azından Endüstri Devrimi'nden beri böyle oldu. Sorun, daha önce tartıştığımız gibi, modern toplumun çizgisel ve denetimden yoksun bir daha fazla, daha fazla, daha fazla mefhumuna dayanması. Ya da Daft Punk'ın aynı isimli hit şarkısında robotik sesiyle seslendirdiği gibi, "Harder, better, faster, stronger." Endüstriyel dönemde sınırlandırıcı etkisi olan ve itidali ve ertelenmiş tatmini yücelten kültürel birikim tamamen kaybolmuş vaziyette.
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Hayret etme dürtüsünü yitiren bir birey veyahut bir toplum için kötülüğün içinde debelenmekten başka hiçbir şansı yoktur.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Demokrasi, liberalizm, bireysellik, akılcılık, özgürlük gibi Modernizmin temel sloganlarının/kutsallarının da sonuna geldik. Tarihin en özgür çağında tarihin hiç bir döneminde olmadığı kadar tek düze bir dünya kuruldu. Herkes ayn şehirlerde, aynı parklarda, aynı evlerde, aynı kıyafetlerle, aynı eğitimle, aynı sloganlarla, aynı TV programları ile yaşamaya çalışıyor. Her şeyi aynileştiren süreç, devletleri de ortadan kaldırarak "şirketlerin hâkim olduğu; sorgulanamaz, eleştirilemez "yüce" insanların (Homo DEUS) yönettiği bir dünya kurmakta.
Sayfa 163Kitabı okudu
"Bir toplum kendi benliğini değiştirmedikçe, Allah onları değiştirmez."
Rad Suresi, 11
Sert otoriter rejimlerin baskısı ile sersemletilmiş/ahmaklaştırılmış Müslüman Toplumlar, ölümü görüp sıtmaya razı olmak kabilinden- canlarını kurtarmanın sevinci ile yeni dönemin otoriterliğini ve şiddetini tanımlayabilecek durumda değiller. Bu nedenle olsa gerek, kanunlar üzerinden kendilerine dayatılan seçeneksiz yaptırımların aslında toplumsal şiddet olduğunu da çözemiyorlar. Binlerce yıllık tecrübe ile diktatöryal rejimlere karşı kendilerini, nesillerini ve ailelerini nasıl koruyabileceklerine dair iyi-kötü bir fikri ve tecrübesi olan Müslümanlar, demokrasi kılıfı ile "haz" objesi üzerinden kendilerine uygulanan şiddete karşı nasıl direneceklerini konusunda hiçbir fikre sahip değiller.
Sayfa 161Kitabı okudu
....
Sevebilmenin iflası
Kendi düşmanın gibi, ezersin kendi canevini.” –Shakespeare
Malum sözü biraz terse büküp, bir soru sorarak başlayalım: Peki, hassas kalplerin dünyayı cennete çevirme iradesi veya şevki var mı?
Bugünlerde herkes birçok şeyden şikayet ediyor.
Bu şikayetlerin çoğu yozlaşma, değer yitimi, hissiyat kaybı kapılarına çıkıyor.
Bir toplum kaybederse bilincini
hiçbir şey düzeltemez asla onu.
Biz bize sahip çıkmayı bilmezsek
El söndürür bir üflemeyle ışığımızı.
Bir toplum kendi benliğini değiştirmedikçe , Allah onların gidişatını değiştirmez.
Beceri geliştirme ve optimizasyon talebi sürekli ve sonsuz. Haliyle bu da kimsenin hiçbir şeyi yeterince iyi yapmadığı, çünkü çok geçmeden daha fazlasını daha iyi yapma talimatını alacağı bir durum doğuruyor. Eğitimde ve işyerinde "görünür öğrenme"yi kolaylaştırmak için her şey izleniyor, ölçülüyor ve değerlendiriliyor. "Öğrenen kurumlar"ımızda herkesi "daha da iyi" performans göstermeye teşvik etmek için her tür ilerleme görünür olmak zorunda.
Bu, bir taraftan, ceza sahasına her yaklaştığımızda kale direklerinin yeri değiştiği için talepleri asla karşılanamayan, sınır nedir bilmeyen bir kültür. Diğer taraftan, hayatımızın kesinlikle her alanında gelişmemizi ve optimize olmamızı talep etmesi bakımından da sınır tanımaz bir kültür.
İletişim YayınlarıKitabı okudu