Hakikat olan her şey acı vericidir. Palyatif toplum hakikati olmayan bir toplumdur, aynının cehennemidir.
Toplum oluştuğundan beri, ondan kaçmayı istemiş olanlar zulme uğramıştır ya da çeneleri kapatılmıştır.
Her şeyiniz affedilir, yeter ki bir mesleğiniz, isminizin bir altbaşlığı, yokluğunuzun üzerinde bir damga olsun.
Sayfa 162 - Metis Yayınları/11. BasımKitabı okudu
Bırak kendi tasanla oynamayı
Bir akbaba gibi,yaşamını kemiren:
En kötü toplum bile duyumsatır sana,
İnsanların arasında bir insan olduğunu.
(Mephistopheles)
"Sahte haberler"le ve "derin sahtelikler"le karşılaştığımız olgu-sonrası çağda bir "gerçeklik apatisi", hatta gerçeklik "anestezisi" oluşur. Ancak bir "gerçeklik şoku" bizi bundan kurtarabilir.
" Pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?"
Vücud ve iç
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
Şu da unutulmamalıdır ki, devletlerin çöküş sebepleri her zaman ahlaki çöküşle başlar. Güce, zenginliğe kapılan yöneticiler yozlaştıkça devlet yozlaşır, yozlaşma büyüdükçe de çöküş başlar
Sayfa 26
insanlar devlet için yoktur. Devlet insan için vardır. Burada asıl olan her zaman insanlardır.
Sayfa 26
❝
İşte dünyada yalnızım; babam, yakınım, dostum, toplum... bunların tümü ben kendimim artık.
❞
Jean-Jacques Rousseau
Halduna göre bir devletin sınırlarının genişliği ve coğrafi büyüklüğü yönetim olarak bazı sorunlar çıkaracaktır. Bu sorunların aşılabilmesinin yolu devleti yönetenlerin azlığı ve çokluğu kadar o kişilerin ehil kişiler olmasına bağlıdır. Çünkü ehil olmayan kişiye hangi işi verirseniz verin o işin sonu hüsran olacaktır.
Sayfa 25
Acı farktır. Hayatı eklemler.
Bu üç romancıdan her birinin kendine ait bir alanı vardır. Balzac toplum dünyasını, Dickens aile dünyasını, Dostoyevski bireyin ve insanlığın dünyasını anlatır. Bu üç alanı karşılaştırdığımızda farklılıklar hemen kendini gösterir, ama ben bu farkları değer yargısı olarak ima etmeye ya da bir sanatçının ulusal unsurlarını eğilim ya da kaçış diye vurgulamaya çalışmıyorum asla. Her büyük yaratıcı bir bütündür, onun sınırları ve ağırlığı kendi içinde ve kendi ölçüleriyle olur: Sadece bir eserin içinde özel bir ağırlık söz konusudur, adaletin kefesinde tartılabilecek mutlak bir ağırlık yoktur.
Sayfa 2Kitabı okuyacak
Her toplum, sadece kendi kültürünün kaynaklarını okuyor. Siyasi ya da ideolojik her örgütlenme, tarihe bakarken sadece kendi görüşlerini destekleyecek pencereyi kullanıyor. Oysa dünya tarihi bir bütündür ve asla uluslara ya da kültürlere göre ayrıştırarak okutulmamalıdır. Çünkü biz, yeterince geçmişe gidip yazının icadından önceki dönemlerde sözlü gelenekle aktarılan mitolojik hikayelere bakarsak eğer, dünyadaki tüm toplulukların aslında ortak bir kültürden geldiğini rahatlıkla görebiliriz
Sayfa 313
"Toplum bireyi müthiş cezalara çarptırma hakkını kendinde bulur; ama kötülüklerin en büyüğü olan sığlık, yaptığını anlamasına engel olur.”
Sayfa 101
