"Topluma uyum sağlamakta zorlanan bir kızla yaşıyordum.
İkimiz de işsizdik ve sürekli para kaygısı içindeydik.
Talihimizle yaşıyorduk."
Sayfa 91Kitabı okuyor
NEDEN YAZIYORUM
Mensur koşuk olarak kaleme aldığım eserlerimi paylaştığım bir site neden yazdığım ile ilgili bir yazı talep etti.
Çok ilginç cümleler kurmuşum. Paylaşmak istedim.
Hayatta nefes almak kadar önemlidir yazmak..
Yazmakta ki tek amacım yaşadığım toplumun ve insanlığın kulağına aydınlığı fısıldayan metinler bırakmaktır.
Yazın
Genlerin ve Beyindeki Değişimlerin Gerçek Payı
..."Hasta bir topluma iyi uyum sağlamış olmak sağlık ölçütü değildir. "
Sayfa 192Kitabı okuyor
Hasta bir topluma iyi uyum sağlamış olmak sağlık ölçütü değildir.
Sayfa 192Kitabı okuyor
Bu topluma uyum sağlamada, kendisine mubah olan ölçüler, farzların ve haramların çerçevesi dışına çıkmamasıdır. Yani farzı terk etmesi, mubah olmadığı gibi büyük günahları işlemesi de mubah değildir.
bazen şunu diyorum kendime sahi sen kimsin?
peki asıl soru kime göre kimim? Tanrı, toplum, akraba, aile,arkadaş, manav, bakkal kime göre kimim?
tamam toplum hastalıklı bir yapı da benim marjinalliğim ne kadar rasyonel ;ne zamana kadar marjinal olacağım, yalnızlık, arada kalmışlık, kimlik, statü endişesi veya değişikliği, falan filan, birde şu var sanırım para, cemaat /cemiyet kavramı, eş arayışı veya ruh eşi arayışında ki standart, kriter vs neye göre şekillendi, kendini aşmak derken gerçekten kendimimi aştım yoksa kendimi aşma arzusu içerisinde kaygı, melankoli, toplumdan uzaklaşma/farklılaşma derken şuan topluma uyum sağlamak ile eleştirmek arasında bir yerde kaldım sanırım, nihilizm, hedonizm, entelektüel kaygılar /yalnızlık vs derken şuan nerdeyim, ne istiyorum, ne amaçlıyorum veya neyin peşindeyim, kimim ben?
(kim olduğum üzerine kimlik problemleri!!!)
"Hasta bir topluma iyi uyum sağlamış olmak sağlık ölçütü değildir. "
Jiddu Krishnamurti
Günaydın. Geride bırakmak ne zor. Bir yeri terk etmek ya da birini, küsmek, görüşmemeye çabalamak değil; geride bırakmak. Varlığını hiç olmamışçasına yok etmek. Ne zor. Calligarich, "Ama hep böyledir işte, yaşam boyu tanıştığımız değil, geride bıraktığımız insanlardır bizi biz yapan," der. Geride bıraktıklarımıza da şükür sevgili okur.
“Dürüst insanların yaşadığı en büyük zorluk yozlaşmış bir topluma uyum sağlamak için çektikleri veya çekecekleri çiledir.”
Sayfa 48Kitabı okudu
