Ölüm, sakınca taşıyan bir tutku.. Bozgun ne?! Fırtına direkleri, bambaşka diyarların kuvvetli bitki örtüleri, toprağa renk veren Allah korkusu, özgür uçuşan ölü kuş tüyleri; acımasızsın sen..
Sayfa 87Kitabı okudu
Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya
Kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar
Evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya
Beyaz Ölüm Kuşları...
Sonra bir gün anneler de ölür
Böcekler ve kertenkeleler ölür
Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür
Sonra o gün çocuklar da ölür
Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Beyaz Ölüm Kuşları
sonra bir gün anneler de ölür
böcekler ve kertenkeleler ölür
boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
sivrisinekler ve kâğıttan kayıklar ölür
*
sonra o gün çocuklar da ölür
*
biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk
Hava canlıdır. Yaşamını her köşeye taşıyarak gelir ve gider. Toprağa ve denize nüfus eder. Taşlarda, bitkilerde, hayvanlarda, ve insanlarda bulunur. Yasalarını bilir ve bunları yerine getirmede rolünü oynar. Şarkı söyler, zevk alır, güler ve ağlar: O tatlı heyecandır, yıkıcı tutku ve yüce duygudur…
İlkyaz (Tamamı da dursun burda)
"Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya
Kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar
Evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya
Yitenler olduğu görülüyor bir türküyü açtılar mı
Bakıp kapatıyorlar
Geceye giriyor türküler ve ince şeyler
"Memelerinde biraz irin, biraz balık ve biraz gözyaşı
Bir dev oluyorsun deniz deniz deniz
sisin
