ve yine soruyor kendine: ne yaptın bunca yılı? en iyi zamanlarını nereye sakladın? yaşadın mı yaşamadın mı? baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bunaltı. fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek.
Sayfa 57 - can yayınları
sözgelimi, işte burada bundan iki yıl önce, tam bu vakitte, bu saatte, bu kaldırımda yine tek başıma, yine sefil, tıpkı şimdiki gibi yürüdüğünü hatırlıyor insan!
Sayfa 57 - can yayınları
Reader Follow Recommendations
yürürken şarkı söylüyordum, çünkü mutlu olduğumda, ne bir arkadaşı ne iyi bir ahbabı ne de mutlu ânında mutluluğunu paylaşarak bir kimsesi olmayan her mutlu insan gibi, durmaksızın kendi kendime bir şeyler mırıldanırım
Sayfa 32
evimizde yaşıyoruz. sessiz, kendi halinde ve duygularımızla baş başa.
Sayfa 36Kitabı okudu
