firdevs
firdevs
@ttnmyn
yazın doğmuşum, bütün kışlar bendedir
152 syf.
·
Not rated
Necip Fazıl okurken hep zorlanırdım. Dediğini, demek istediğini anlamak için cümleleri birkaç kez okumam gerekirdi.
Ancak bu kitabını 1 günde bitirebilecek akıcılıkta okuyabildim.
Konferans konuşmalarından oluştuğu için sanki karşımdaymış da benimle konuşuyormuş gibi hissettim, onunla konuşmayı kesmemek için de kitabı elimden bırakamadım.
Dava adamları olarak sadece şarktan değil garbtan da örnekler seçmesi, her ne kadar yanlış davanın adamı olsalar da, Necip Fazıl'ın ufkunun ne kadar geniş olduğunun kanıtlarından biri.
Kitapta bazı yerlerde tekrarlara düşülmüş olsa dahi öyle yerler tekrarlanmış ki birkaç kez daha tekrarlansa yine aynı lezzetle okuyabilirdim. Ayrıca kitabın sonunda belirtilen gençliğin sahip olması gereken 11 hasletle bir iç muhasebe yapma imkanı da doğuyor.
Kısacası, okuyun okutturun.
175 syf.
·
Not rated
Nurullah Ataç'ın okuduğum ilk eseri. Kitabın ilk sayfalarında "bu adam da her şeyi eleştiriyor; bu kadarı fazla" diye düşünmüştüm. Ancak sayfalar ilerledikçe içindeki kırgınlığı ve saflığı daha net fark edebildim. Aslında yazar herkesten çok kendisine kırgın, herkesten çok kendisini eleştiriyor. "Eğer şiir yazabilseydim, keşke yazabilseydim.." cümlesini neredeyse 5 sayfada bir kuruyor. Bunu yaparken de ne kadar usta bir deneme yazarı olduğunu her paragrafta hissettiriyor. Özellikle kitapta bir paragraf var ki bahsetmeden geçmek haksızlık olur. İnsan olmanın diğer canlılara nazaran ne kadar zor olduğunu anlatırken "Güneşe övgüler yazmak değil; benden övgü beklemeksizin nimetini üstüme saçan güneşte sadece ısınmak isterdim." diyor. Ardından da doğaya bir insan ve bir yazar olarak bakmaktansa diğer canlılar gibi 'aktarma' kaygısı olmadan bakabilmenin özleminden yakınıyor. Bunu ben de hep düşünmüşümdür. Doğaya bakarken güzel bir şey gördüğümüzde hemen onu fotoğraflamak isteriz. Aslında bunu "manzara"yı gördüğümüzde yaşadığımız haz başkaları tarafından bilinsin diye yaparız, "bak ben ne gördüm!" demek için. Halbuki yazarın da dediği gibi doğanın verdiği hazları söylemek, anlatmak değil; o hazları sadece yaşamayı istemek bambaşka bir çelişki. Ancak alnımızın yazısı böyle; biz doğayı değil doğanın düşüncesini seviyoruz, bizim içimizde uyandırdığı hazları seviyoruz ve bunu da herkes bilsin istiyoruz. Sanat da tam da burada doğuyor..
280 syf.
·
Not rated
Efendimiz (sav)'in Mekke'den ayrılışını ne zaman okusam/dinlesem gözlerim dolar. Bir gece yarısı gizlice çıktığı o beldeye bir fetih günü muzaffer dönüşündeki o tevazusu...
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek yaradanı..
Reader Follow Recommendations
232 syf.
10/10 puan verdi
Theodore Herzl Hicaz Demiryolu yapımında kullanılması için devlete bir miktar para gönderiyor; Abdulhamid Han ise 'Proje tamamen müslümanlara ait ve ancak müslümanların parası kullanılabilir" diyerek parayı geri gönderiyor.
Aynı Herzl Basel'de 1. kongresini yaptığı siyonist toplantısında "Basel'de ben Yahudi Devleti'ni kurdum. Eğer yüksek sesle söylesem, bana bütün dünya güler. Oysa, belki beş fakat hiç şüphesiz ki elli yıl içinde herkes bu gerçeği görecektir."diyor,yazık ki haklı çıktı. 1904 senesinde ölen Herzl o günü göremedi belki ama torunları onun kemiklerini 1948' de Filistin'e,onların deyimiyle İsrail'e, getirdiler. Dedem Abdülhamid sonunu bildiği bir savaşta sonuna kadar savaştı ancak rüşvetle, torpille yahudilere toprak satanlar savaşı ve neticesini hızlandırdılar. Herzl "Aslanın pençesinde çekilip çıkarılması gereken bir kıymık var." derken aslanla Osmanlı'dan kıymıkla da Düyunu Umumiye'den bahsediyordu. O aslana yardım amacıyla yaklaşmış onun kalbini sökmüştü. En acısı da aslan böyle yapacağını zaten biliyordu.
191 syf.
·
Not rated
Lisedeyken bir hocamız ' Demokrasi bize gökten indi; batı ise dişiyle tırnağıyla kazandı. Bu yüzden bütün bu sancılar' demişti.
Kitabı okudukça bu söz aklıma geldi. Insanlar 'gerçek huzur' u bulabilmek icin senelerce arayış içinde olmuşlar, kilometrelerce yol gitmişler; ailelerinden, arkadaşlarından geçmişler. Biz ise doğuştan sahip olduğumuz, aramadan bize lütfedilen 'hidayet'e yeterince şükredememenin 'sancı' ları içinde kıvraniyoruz.
