nasıl denir insan büyüdükçe çocukluğuna yabancılaşır mı?yoksa herkesin çocukluğu farklı mıdır?bir de ne kadarını hatırlarız?nasıl hatırlarız? ben bunları çok düşündüm okurken ama genel bir çocuk zihni değerlendirmesine alamadım kitabı bir türlü.bu kadar çok okunmasıyla ve ismiyle çok daha vurucu bir şeyler bekliyordum ama öyle olmadı.bazı bölümler kopuk,bu kopukluk çocuk bakış açısından değil bence zaman zaman bir ergen veya bir yetişkinin cümleleri araya kaçmış gibi hissettim,bence tabii.
sevdiğim kısmı ise ve (asıl vurucu olduğunu düşündüğüm yerler) yetişkinlerin aslında çocuk gibi düşünmeyi bıraktıkları bu yüzden çocukların akıllarından geçenlerin kıyısına bile yaklaşmadıklarını basit ama güzel cümlelerle anlatmasını sevdim diyebilirim.
kısacası biraz hayalkırıklığı oldu benim için ama kendini okutan bir kitap beklentisiz bir şekilde okunursa güzel bir deneyim olabilir.farklı bir bakış açısı.
