TEL CAMBAZININ TEL ÜSTÜNDEKİ DURUMUNU ANLATIR ŞİİRDİR
Sizin alınız al, inandım.
Morunuz mor, inandım.
Tanrınız büyük, âmenna.
Şiiriniz adamakıllı şiir,
Dumanı da caba.
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız.
Bütün ağaçlarla uyuşmuşum,
Kalabalık ha olmuş, ha olmamış.
Sokaklarda yitirmiş, cebimde bulmuşum.
Ama sokaklar şöyleymiş,
"nerede kalıyorsunuz?"
"Kaldığım bir yer yok... Henüz bu sabah Nice'ten geldim... Bana gidemeyiz."
Son cümleyi hemen anlayamamıştım. Beni bir hayat kadını sandığını ancak bir süre sonra fark edebildim,
.
Artık kendimi kandırmak istemiyorum, biliyorum ki, eğer o gün beni kucaklasaydı ve isteseydi, onunla dünyanın öbür ucuna kadar giderdim, kendi adıma ve çocuklarımın adına leke sürerdim. Kendi iç sesime de, insanların hakkımda ne düşüneceğine de aldırış etmeden kaçar giderdim.
.
Yirmi dört saatlik zaman diliminin bir kadının yaşamını belirleyeceğini söylediğinizde, benden bahsettiğiniz hissine kapıldım.