Geceden 18 sayfa okudum, sabah elime aldığımda bir başladım bitirmeden bırakamadım. Çok güzeldi. Sıcacık, pamuk gibi oldum okurken. Burnuma mis gibi bebek kokusu geldi. Biraz da ağlama sesleri geldi sanki :) Şaka bir yana Şermin Yaşar takip ettiğim biriydi. İlk defa kitabını okudum sohbet havası içindeydi. Sanki karşılıklı kahve içerken bana bunları anlatmış gibiydi, öyle sevdim huzurlu hissettim kendim. İşin garip yani ben ne anne ne hamile ne de evliyim. Sadece çocuk yetiştirmeye karşı aşırı bir ilgim ve merakım var. Onun için bol bol altını çizdim okurken hamile olduğumda üstünden geçerim diye. Bir de okurken bazen annelere ne kadar haksızlık ettiğimi, ne kadar üstten konuştuğumu fark ettim. Kitaplarda yazan her bilgiyi doğru ve bütün herkeste geçerli olduğunu zannederdim, bir durumun bütün çocuklar da aynı olmadığını fark ettim. Bilgilendim, bu huylarımı değiştirmeye niyetlendim. Her çocuk biricikmiş tıpkı her yetişkin insan gibi. Her anne de yavrusu için benim düşündüğümden daha iyisini düşünürmüş. Ve yoğun bir hayata yeni bir yavru getirmenin bir sürü sorumluluğu da beraberinde getirdiğini gördüm, hissettim, fark ettim. Doğal olarak aydınlandım. Tavsiye ederim. Hele ki hamileyseniz, ilk çocuğunuz olacaksa ya da lohusa psikolojisindeyken "oh be beni anlayan biri var" demek için. En çok da son yazdığım sebepten dolayı. Hangi durumda olursa olsun her zaman insana anlaşılmak iyi geliyor. O zaman derin bir nefes alıyorsun, o zaman daha sıkı tutunuyorsun yaşama. Ne diyebilirim ki bu kadar anlayışlı olduğu için ve annelere tek olmadıklarını hatırlattıği için teşekkür etmek lazım Şermin hanıma <3