Göğsünü dolduran o güzel hislerle mi tavana bakıyorsun, yoksa kafandaki sana acı veren düşüncelerle mi? Düşünmenin, bir sürü büyük düşüncenin beni iyi, güzel yerlere götüreceğini sanıyordum ama şimdi anlıyorum ki beni istediğim yerlere götürecek en önemli şey göğsümü dolduran bu güzel hislermiş. Hiç düşünmeme hali, basitlik, sadece hisler, taşacak gibi... Ne güzel değil mi!