Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Tuğba
Tuğba
@tugbaokms
İngiliz Dili ve Edebiyatı
Kafkas Üniversitesi
9 Mart
180 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Başka bir evrende, en güzel halinizle..."
Bu zamana kadar okumadığım için üzüldüğüm bir kitap. Bu kadar seveceğimi düşünmemiştim, belki uç noktaları olan klasik bir aşk hikayesidir ama aşk işte. Aşk klasik bir konu ama onu güzel ele almış Sabahattin Ali. Yazardan okuduğum ilk kitap, ciddi anlamda da beğendim. Ne kadar üzücü bir durumdur, bazen insan bir ömür arar aşkı bulamaz, bazen bulur elinde tutamaz. Bazen karşılıklı olmaz, olsa da engeller meydana gelir yine kavuşmak nasip olmaz. Raif Efendinin de hatalarına kızmıyor da değilim. Ama yine de acıklı bir aşk öyküsüydü bunu da inkar edemem. Özetle başka bir evrende en güzel halinizle diyorum ve öyle olacağını ümit ediyorum.
Harika ve oldukça etkileyici bir eserdi gerçekten. Savaşı, savaşın psikolojisini çok iyi yansıtmış. Yazarın da dediği gibi "ama evleri barkları kalmamış ki yurtlarına kavuşsunlar. Artık onların yerleri kapıların dışıdır." Kendine sığınacak bir çatı, yiyecek bir lokma ararken kapıların dışında kalmış bir savaş gazisinin hikayesi, kapının yüzüne değil de arkasına kapanmasını dilerken. Toplum da bu şekilde birlik olup yavaş yavaş öldürür işte, savaşları çıkaranlar, masumları gönderir cepheye kendileri keyifli akşam yemekleri yerken. Savaşın sonunda masumlar ölüp, yaralanır, bunalıma girer ve hatta intihar ederken onlar mutluca yaşamaya devam ederler. Hayat böyledir, peki ya Tanrı? Yıkık dökük savaş alanlarından gelen dua seslerini duymaz mı, bir bebek bomba ile can verirken neden tepkisiz kalır?
Dört kuşak baz alınarak, her kuşağın 6 yaşındaki hallerinin, kendi ağızlarından anlattıkları hikayelerden oluşan bir kitaptı. Ailenin en büyüğü çarpıcı bir sırrı açıklıyor kitabın sonunda. Açıkçası kitabı okumaya başladığımda beklemediğim bir konuydu, daha farklı travmalar beklemiştim ama ortalara doğru tahmin etmeye başlıyorsunuz. Yorumuma gelince de her dönemde savaşlar, savaşların etkilediği hayatlar çokça olmuş, gerçek hayatta da hâlâ oluyor zaten, kitapta da her kuşakta kendini göstermiş. Ama Nazilerin yaptığı katliam ve işkenceler, belki de bundan daha vahşice çok az şey vardır. Savaşların her daim devam ettiği bu dünyada, huzurla sevgiyle yaşamak dileğiyle. Her ne kadar mümkün olmasa da...
Okur Takip Önerileri
Köpek kalbi... Kısa bir öykü ama verdiği mesaj düşündürücü. Geçmişi "köpek" olan bir canlının insanların içine nasıl karıştığı, ve hatta meslek sahibi bile olduğu ele alınmış. Günümüzde de öyle değil mi aslında? Yolda görseniz selam vermeyi dahi hak etmeyen insanların size emirler vermesi gibi durumlar çokça yaşanıyor ülkemizde de. Her neyse bu öykü bir köpeğin insan olma serüvenini anlatıyor kısaca. Tavsiye ederim, kısa da bir kitap zaten.
İnsanların veya kendine insan diyenlerin bir gecelik hatta bir anlık "ahrazlığının" yüzünden ömür boyu ahraz olarak yaşayacak bir çocuğun/meleğin hikayesi... İsrafil masum, meleksi dünyasıyla o kadar fazlaydı ki bu kasabaya, her ne kadar kurgu olsa da insan etkileniyor. Çünkü insanların ne denli acımasız olduğunu canlı cansız tüm varlıklar biliyor. Her ne kadar İsrafil'in hikayesi olsa da ben en çok Adile'ye üzüldüm. Ne garip şeydir dünyada olduğun her günün, senden intikam almaya çalışması. İnsan hem duyup hem konuşan ahraz olmasın, insanların kalbi ahraz olmasın diyorum. Aslında zihnimde çok şey var kitap hakkında, ama kelimelere dökemiyorum. Sadece tavsiye ederim, güzeldi diyebiliyorum. İyi okumalar...
"Anlatılacak bir öykü değildi bu." diyor yazar kitabın son sayfasında ama bazen böyle olaylar/öyküler özellikle anlatılmalı. Vicdandan yoksun insanların yüreği sızlamalı. Pulitzer ödülü alan bu roman sömürgecilik ve postmodernizmin izlerini yoğun bir şekilde taşıyor. Yazar bolca flashback ve bilinç akışı tekniği kullandığı için ekstra dikkat isteyen bir kitap. Ama okunması o kadar da zor bir kitap değil. Irkçılık son derece ölümcül, can yakıcı, yürek burkan seviyelerde. Öyle ki, beyaz insandan tiksiniyorsunuz. Bir anneye en büyük acıları yaşatan, insanlara insan sıfatını çok görüp, ondan yoksun bırakan diğer insanların ayrıcalığı nedir? Ten renkleri mi? Yazıklar olsun o renklere, öyle ki romanda bahsedilen insanları pembe ve kırmızı renkten dahi soğutan o barbar sistem yerin dibine batsın. Üzücü, duygusal ve son derece çarpıcı bir romandı. Yine bilmediğimiz bir yerlerde, aklımızın almayacağı hatta tahmin bile edemeyeceğimiz şeyleri yaşayan birileri var. O insanlara kim yardım edecek!! Ölüm mü? Ölümün, yaşamdan daha cazip gelmesi çok zor olsa gerek... Umarım kimse bu durumlara düşmez. Umarım!
Başımıza bir şey geldiğinde ailemize koşarız ilk, ya başınıza gelenlerin sebebi ailenizse; kime güveneceksiniz?
Hiç kimsenin dillendirmek istemediği, herkesin dile getirmeye çekindiği konu: ensest!
Herkesin gözünü kapayıp, kulağını tıkadığı; adeta üç maymunu oynadığı bu olaylar birebir ülkemizde -Türkiye'de- geçiyor.
"Bir şeyi yok saymanız,
Uzun zamandır iş, güç, yoğunluk derken bitiremediğim, her fırsatta az az da olsa elime almaya çalıştığım İnsancıklar bugün bitti. Okuduğum ilk Dostoyevski romanı, ve aynı zamanda Dostoyevski'nin de ilk romanı... Romanda aşk/dostluk ilişkisinden ziyade insani duygular ve sınıf ayrımı işlenmiş. Birçok yönüyle alt sınıf insanının duygularını, yaşantısını, acılarını yansıtan ve iki yoksul insanın birbirine yazdığı mektuplardan oluşan bir roman. Yozlaşan toplumu, insanların çaresizliğini görünce yer yer sinirlenip, üzülüyorsunuz haliyle, zaten vicdan sahibi olup da üzülmemek ne mümkün! Hele bu denli gerçekçi anlatımlarla...(Belki de gerçektir, kim bilir.) Üzülüyorsunuz çünkü hepimiz birer Makar, birer Varvara'yız aslında. Üzüldüm sadece bu ikiliye; umarım bir yerlerde, bir şekilde mutlu hayatlar yaşamışlardır, mümkünse birlikte... En azından ben zihnimde öyle canlandırıyorum. Yine de keyifli okumalar diliyorum. :')
