Tuğçe Ecmel Erol
@tugceerol
to think is to thank
Ankara
31 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
Konuşan insan, öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmayıpta içine gömüldü müydü, sonu felakettir.
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
"Dünyanın bütün kötülüklerine baş kaldır. Bazen senin iyiliğin başkasının kötülüğüne de olabilir.
Kendi iyiliğine de baş kaldır…"
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
“İnsanın beyni bir anı çöplüğüdür,” diyorum beylik, yüksek bir laf ederek. Ama anında pişman oluyorum.”Bu çöplük sürekli büyüyor, zihnin her yanına kötü kokular bırakarak yayılıyor. Yaşamayı katlanılmaz kılıyor.”
“Hayır,” diyor Efraim. “Bellek bir çöplük değildir. Anılar çürümez, sürekli yeniden yazılır, yeniden üretilir, yeniden şekillenir.”
Sayfa 44Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
Vazgeçebilen vazgeçsin ama inanabilirsen inanmaya bak.
Sayfa 23Kitabı okudu
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
"Hem hayat bize niçin bağışlandı;bedenimiz acı içinde kıvrandığı zaman bile yüreğimizi zenginleştirelim diye değil mi?
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
Birisi bana ihtiyaç duyuyor, beni arıyordu, ilk kez bu dünyaya ait birisi için var olduğumu hissediyordum.
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
İnsan yeryüzünde sadece dürüst ve mutlu olmak için bulunmuyor. İnsan; insanlık için büyük şeyler yapmak, asaleti elde etmek ve neredeyse her insanın sürüklenmiş olduğu basitliği, kabalığı, bayağılığı aşmak için bulunuyor.
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
"Resim yapmayı" diyordu Delacroix, "ağzımda diş, ciğerimde nefes tükendiğinde keşfettim."
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
Bazen içimden, küçük bir ânı alıp karşılığında bütün hayatımı veresim gelir.
Sayfa 115 - Can Yayınları
Tuğçe Ecmel Erol tekrar paylaştı.
Hiç sevdiğiniz birinin bir daha dönmemek üzere çıkıp gidişini izlediniz mi?
O sabah da herhangi bir sabah gibidir.
Gene kahvaltısını atlamış, aç karnına sigara içmiştir.
Sinirlidir, sabahları hep olduğu gibi. Atkısını evde unutmuştur.
Sanki o gün daha mı tedirgindi, yoksa sonradan düşündüğünüzde, o sabahı binlerce kez belleğinizde kurguladığınızda size mi öyle gelmişti?...
Bilseydiniz... Gelişigüzel bir veda yerine onu bir kez daha kucaklardınız.
Kucaklar, bırakmazdınız. Dünyanın tüm bağlarıyla bağlardınız onu, tüm bağları, vaatleri, yeminleriyle.
Sırf o kapıdan çıkıp gitmesin diye dünyayı durdurmanız gerekse durdururdunuz. Bilseydiniz...
