Ama bazen, bilhassa akşam olurken
Bi' tuhaflık olmuyor değil
Sızlıyorum, özlüyorum
spotify kullananların pek çoğu playlistlerine nerden akıllarına geldiği asla belli olmayan yani anlaşılmayan anlaşılamayacak olan söz dizimleri yazıyorlar, tıpkı ikinci yeni şairleri gibi... durup düşünüyorum aslında ülkede ne çok cemal süreya attila ilhan var ama fark edemiyoruz... yazık oluyo yaaaa... spotide dolaşanlara karşı böyle seksi bir imaj vermelerinde bir mahsur yok ama asıl hayatta lümpen gibi dolaşmalarına denk geldiğimde kahkahamı esirgeyemiyorum... gerçekten bu olayı anlayamıyorum garip bir tuhaflık var
İyileşiyorum..
Neyin varsa kaldırıp çöpe attım saçlarımı kestirdim hemen sarıya boyattım birtanem diye kaydetmiştim ya hani telefonuma sildim derhal herkes gibi adını yazdım. Sensizlik bana çok iyi geldi ne kadar da ihmal etmişim kendimi umrumda değil iyi ki bitti omuzlarımdan koca bir yük gitti çoktan alıştım yokluğuna inan ki ..
Attım kendimi sokaklara dokundum sarhoş yabancı ellere üstelikte hiç pişman olmadan ama halimden hiç memnun kalmadım .
Aslında iyiyim gerçektenbir kere özgür hissediyorum carpraz yatiyorum yatakta oh be diyorum her şey tamamen benim artık canım ne isterse onu yapıyorum ama bazen bilhassa akşam olurken bir tuhaflik olmuyor değil sizliyorum, özlüyorum resimlerini atamıyorum mesela bakamıyorum kızıyorum çok kızıyorum üzmek istiyorum seni canını yakmak istiyorum sonra yatisiyorum sana da üzülüyorum ama iyileşiyorum ya iyileşiyorum..
“ Kafamda bir tuhaflık var. Ne yapsam bu alemde yapayalnız hissediyorum kendimi.”
Orhan Pamuk
Kalbim atıyordu
Yürüyordum.
Bir tuhaflık vardı bir bilinmezlik üstelik.
Ne susarak ne de konuşarak anlam bulabilirdi anlamsızlığım…
Çekip Gitti Yarınlar
Karanlığın koyu renkli hayaletleri içinde bırakıp,
Öylece çekip gitti yarınlar...
Güneş doğmak için koşa koşa batmaya gitti.
Yalnızlık yetmezmiş gibi bir de tuhaflık gömüldü üzerime...
Beraber yemiştik ey ruhum, soluğu beraber tüketip, bitirmiştik.
Yakarken sigaraları üst üste,
Dumanına canımızı da sardığımızı bilememiştik..
Ah çığlıklar! Ne güzel sesleriniz var,
Yankılanırken ücra köşelerinde yüreğimin,
Hep sen birikiyorsun damla damla, koyu koyu,
Tuzlu ve de acılı..
Elimde değildir, iftitleri görmek,
Ama gözlerim de âmâ değil ki görüyor,
gülüp, istemeyerek..
Uykumu en tatlı yerinde bölüp,
En acısına itecek kadar günahkar bir canım var,
O da oynuyor benimle gece gece..
Çaremi, çaresizliğin en tenha yerinde arıyorum,
Önce bağırıp sonra da avazımın çıktığı kadar susarak.
Arzu Alpdeğer ✍
Sessizliğim yankılanıyor
Şu dünyadaki susmayan çığlıklar içerisinde.
Kimse bakmıyor ama herkesin eli kulağında,
Bir çınlayış ki diller lal, kulaklar sağır, gözler âmâ,
Yalnız bir tuhaflık var çünkü sadece bana,
Neyim ben? Kimim?
Bu hoyrat yollar soluma hep yara,
İnsanların istihza bakışları altında,
Bu tezvir dünyada, bu nümayiş topunda,
Kalbim bir avare, boş, tenha ve kimsesiz sokaklarda,
Bir türap, kayboluyor gökyüzüne doğru yükseldikçe...
Huzura dalıyorum rüyamda.
Sükuta meftun ayaklarımla...🥀
Arzu Alpdeğer