Sahte ihtiyaçlar
Marcuse da bu görüşleri geliştirerek tüketim ideolojisine sahte ihtiyaçlar yarattığını ve bunların günümüz toplumlarında bir sosyal kontrol şekli olarak işlevselleştirdiğini ileri sürmüştür.
İnsanlar sahip oldukları mallarla kendi değerlerini anlarlar yani onlar sahip oldukları otomobil müzik seti ev mutfak eşyası ve benzeri aracılığıyla ruhlarını ve benliğini keşfederler. Marcuse ya göre küresel tüketim kültürü ile birlikte bireyi topluma bağlayan mekanizma değişmiştir. Tüketim toplumunda reklamlar belirli tip giysiler giyen yiyecekler tüketen aksesuarlar kullanılan vs. gibi kitle kültürünün biçimlendiği bir insan olma arzusu geliştirmek için sahte ihtiyaçlar yaratırlar
Tarihsel olarak Batılı alışveriş merkezi, seçkin
tüketimden kitlesel bir tüketim biçimine geçişi vurgular. Bu yeni kent mekânlarında alışveriş yapmak; satın almayı, görmeyi, dolaşmayı ve yeme-içmeyi içeren bütüncül bir deneyim oluşturur. Burası kişinin daha iyi bir yaşam tarzı üzerine hayaller kurduğu ve bu hayalleri beslediği mekân hâline de
Oysa insan bir arzu ve heves makinesinden daha yüce bir varlıktır.
Özümüzü hatırladığımız ve ona yöneldiğimiz oranda özlem duyduğumuz şeyler geçici arzu ve heveslerin ötesine geçiyor. Her şeyin atomize edildiği, haz ve hız kültürüne indirgendiği bir çağda insanın özüne yönelmesi kolay bir iş değil. Modern tüketim kültürü bize özlenecek bir şey sunmuyor. Sadece arzu ve heveslerimize hitap eden tüketim malzemeleri sunuyor. Bu ise insanı mutsuz, tatminsiz, eksik ve rahatsız bir varlık hâline getiriyor...
"Tüketim propagandası önce kendisi modern yaşamın ruhsal yalnızlığını seçer ve sonrasında da tüketimi bir çare olarak önerir. Bedenin miras aldığı bütün eski mutsuzlukları azaltma sözü vermekle kalmayıp aynı zamanda kişisel güvensizlik, mevki kaygısı, anne babaların çocuklarının gereksinimlerini karşılama yetilerinden kaygılanması gibi yeni mutsuzluk biçimleri yaratır ya da bunları azdırır."
Sayfa 126 - Bilim ve Sanat Yayınları
·
Not rated
