En çok bilinen şiiri Ölümfügü’nde; körleşmenin, yabancılaşmanın içinden geçen karanlığı; sabahları, öğlenleri ve akşamları içerek, ölümün nefes yitimi olmadığını, uzun bir zamana yayıldığını söylemiştir bize. Tıpkı sonbaharla yaz arasına döşeğini sermiş zaman gibi. Şiirin her zaman gerçekliğin ötesinde olduğunu ileri sürer. Karanlığın ışığıdır