"CENNETİN KAPISINDA NE YAZIYOR BİLİYORMUSUNUZ ?.."
Arifullah Beyazıt-ı Bestami Hazretleri 40. hacını edâ ediyordu. Bir Bayram akşamı Arafad’da beklerken. Nefsi “Ey Eba Yezid şu mahşeri kalabalığa bak. Kim senin gibi 40 kez hacca gelmiş?”
Gönlünden bu geçince ayağa kalktı ve yüksek bir sesle: “Ey ahâli ben kırk kez hac farizasını yerine getirdim! Bu kırk haccımın sevabını iki ekmeğe satıyorum,
“Bak, sana kadınların bildiği bir şey daha söyleyeyim. Şuna dikkat ettim: İnsan, sıçramalarla yaşıyor... Çocuklar doğuyor, insanlar ölüyor, bunlar sıçramalar... insan bir çiftlik alıyor, kaybediyor, bu da sıçrama. Kadınların hepsi bir nehir gibi, bir tek akış; küçük anaforları var. Ama nehir yine nehir ve akmakta. Kadınlar hayata böyle bakıyor işte. Biz ölmeyeceğiz. Halk yaşayacaktır. Belki biraz değişecek ama, yine halk halktır ve yaşamakta devam edecektir.”
Televizyon2
...titreyen ve endişeli kalbi ile o kumandanın kırmızı tuşuna bastı karşısına çıkan ilk kanal enson izlemeyi bıraktığı kanaldı sanki bıraktığı yerden devam eden ilizyon gibi hisediyordu televizyonun kapalı olduğu zaman dilimi sanki hiç yoktu kanalları tek tek değiştirmeye başladı bir türlü sonu gelmeyen kanalar vardı büyük bir sorun haline gelmesini önlemek için televizyonun kanal listesini açıp bu sefer onar onar değiştirmeye devam etti bir yerde durması gerektiğini biliyordu ama akan bir nehir gibi buna engel olamıyordu... O.i.s
“Zaman, Augustus… esrarlı bir şekilde zamanın esirleriyiz ve esrarlı bir şekilde akıp gidiyor o… sanki boş bir nehir… sadece yüzeyden ibaret bir nehir ve bizler onun ne yönünü ne de derinliğini bilmekteyiz… ama buna rağmen onun çemberi kapanmak zorunda.”
Sayfa 398 - İthaki Yayınları
Kul, Rabbinden gelen iki hususla karşı karşıya:
1. Allah'ın çeşitli durumlarda kendisi için verdiği hükümdür. Kul, buna rıza göstermek durumundadır.
2. Kulun; yaptığı fiiller ve onlarda nefsini Allah'a teslim etme gereğidir. Bu da emir ve nehyi oluşturmaktadır.
Bu ikisinden biri her kaybolduğunda; onu namazla tazeler. Namazın sûretini huşu, itaat ve nefsini O'na teslim etme şeklinde resmederek fiillerine dâhil eder.
Şuna dikkat ettim: İnsan, sıçramalarla yaşıyor... Çocuklar doğuyor, insanlar ölüyor, bunlar sıçramalar... insan bir çiftlik alıyor, kaybediyor, bu da sıçrama. Kadınların hepsi bir nehir gibi, bir tek akış; küçük anaforları var. Ama nehir yine nehir ve akmakta. Kadınlar hayata böyle bakıyor işte. Biz ölmeyeceğiz. Halk yaşayacaktır. Belki biraz değişecek ama, yine halk halktır ve yaşamakta devam edecektir.
