Kitap bir genç kızın gözünden geçiyor.
Kanserden ölmeyi beklerken kanseri yeniyor. Ölümle yüzleşmesinin arkasında bir günahını sorumlu tutuyor.
Mahsun diye zihinsel engelli bir çocuğa küçükken zorbalık yaptığını hatırlıyor. Oyuncak ayısını alıp, geri vermiyor.
Oyuncak ayısının ismini Hülya koymuş, kitabın bir kısmına kadar Hülya’nın canlı
Honore de Balzac’ın popüler eseri Fransız ihtilalinden kısa bir süre sonra 1830 yılında basılmış. Kitabın ismi ve düşünceli bir ihtiyar bulunan kapağı roman hakkında bir kişinin acıklı hikayesini anlatacak yargısı oluştursa da Balzac aslında Goriot Baba’nın hüzünlü hikayesini kısayoldan zengin olmak isteyen hukuk fakültesi öğrencisi Eugene de
Sıkı durun! Bu kitap sadece yarım yamalak, garip isminden ibaret değil! Italo Calvino fare gibi biz okuyucular üzerinde deneyler yapmış. Kurduğu çıkmaz labirentlere merakımızı yerleştirmiş ve debelenmemizi güle oynaya izlemiş. Hiçbir sona bağlanmayan ve birbiriyle alakalı olmayan ona yakın öykü mü dersiniz yoksa ikinci tekil şahıs ile anlatım mı?
Üniversite sınavında en başarılı öğrencilerin gözdesi olan tıp mesleği sadece lise döneminde değil, hayatın uzun bir sürecinde çok çalışmayı gerektiriyor. Devam eden pandemi zamanında da gördük ki tıp, özel insanların yapabileceği bir meslek grubuymuş. Çocukluk ve ergenlik dönemlerinde yarış atı gibi sınavlarda başarıdan başarıya koşturan kişiler,
*SPOILER BARINDIRIR*
Öykü üç farklı karakterin gözünden anlatılıyor. Albay, doğumu sırasında ona gebe olan annesinin öldüğü kızı İsabel, küçük yaştaki erkek torunu.
Olayların gelişimi bir doktorun kendini asmasıyla başlıyor.
Kitabın başında bir cenaze hazırlığı var, halkın doktora karşı nefretinden ötürü cenaze töreni düzenlenmek istemiyor. Bu
