ahmet turan avcı
@turanavci
Delirmenin eşiğindeyim ve eşiğin tarafı daha cazip gözüküyor…
İyi olur zahar..
Not defterinde yer kalmadığından buraya yazıyorum…
kahveci
hayellerim
Kahramanmaraş, 15 September 1996
18 reader point
Joined on August 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Tiyatro bitti beklemeye lüzum görmüyorum..
Karşılarında eksik hissetiklerimiz çalışkanlar için aslında en büyük motivasyon değil miydi?
Dönüp duran, kendini tekrarlayan bir düzen içinde kaybolmuş ruhlar.
Reader Follow Recommendations
Bir bedenin içinde var olan zamana tabi yaşayan bir yaratık nasıl özgür olabileceğini sanır ki?
Potansiyelimiz merakımızdan doğuyor. Sonunda merak ettiğimiz şeylere dönüşüyoruz. Neyi niye merak ettiğimiz , kimliğimizi oluşturuyor.
Herkesin dini nihayet vicdanıydı.
Duygu en tehlikeli, en bulaşıcı zehirdi.
Her suskunluk zaten evet demek değil miydi ?
Kendini analiz etmek yerine sürekli yargılayan biri kendini bilemezdi!
Yaşanmışlıkların kimyasal formu duygu iken , matematiksel boyutu müzik değil miydi?
Ve mutlak yalnızlık yeniden doğumun tek şartıydı
En büyük devrim her şeye rağmen yaşamaktı. Gülmek ise her karanlığa şafaktı.
Gerçek sevgi insani kestirmeden daima kendine getirirdi. Bu yüzden sevilmeye muhtaçtı insanlar,
aynı günahı paylaşmanın yüklediği benzerlik lanetlenmişliğe döndüğünde
paylaşımlar da küflenirdi. Sahtelik içinde, yalanların üzerine sadece
ihtiyaçların gidermek için bir iliski kurmaya çalışmak aslında küflenmek gibiydi. Bu küf insanı içeriden bitirir, ruhu öyle zehirlerdi ki geriye umutsuzluk kalırdı ve umutsuzluk ruhun zehiriydi. Melek de, Selim de birbirlerini zehirlemişlerdi ama ihtiyaçlarını ehlileştirmeye çalışanlara hayat daima bir panzehir verirdi.
Çünkü hayat, her bedende daima farklı akıyordu.