Kendi cocuklugumda ,çölün ortasina dusmus kirmizi renkli bir kola sisesi gibi,Almanya"dan ne icin alındığı belli olmayan,o zamanin sartlarina gore lüks sayilabilecek bir dürbün ile koy meydanina, dedikodusal bir yaklaşım ile bakarken ve hicbir dogal guzellik gormez iken...gozumu cocugun gozu varsaydim:
Turkiye"nin kuzeybati cephesinden Issik Gölü ne,devasa yukseklikdeki agaclara baktim,yaydiklari agac -toprak kokusunu icime cektim.oradan golun guzelligine,cocugun kayadan arkadaslarina,karli bir gune uzandim.Maral ana mercegin kenarindan gulumsedi.
Nesilden nesile aktarilan efsanelerin,maddi dunyanin kosturmacasi icerisinde kadirbilmez bir sekilde unutulmasina,efsanelerdeki mistik yaklasimin mantik cercevesine hapsedilmesine,doganin katledilmesine fazlasiyla hayiflandim..gelenegine töresine atasina uzaklasan nesillerin dunya ulkelerinin asimilasyonu icerisinde kendilerini kaybetmisligine üzüntü duydum..
Dürbün ile baktim,yalnizligi hissettim. Her insanin iliski icindeki cikarci yaklasimini,aslinda kitapdaki kahramanlarin baska bir hayat ozlemiyle mutlu olmadiklarini gordum.
Mümin dedenin kendini pazarlama gucunun yoksunluguyla sade iyiliginin yetersizliginde ezildim..
Cocugun ana baba sevgisinden muzdarip,nesnelerden yarattigi arkadaslarina sapkami cikarip selam verdim.
Horozkul dan,vicdansizlik ve gücü elinde tutanlarin toplumsal hiyerarşide,yok etme,ezme gücünden cok korktum.Rusvet carkinin tum iş sektorlerindeki varligindan utandim..
Hayalini dürbünümu cocuklugumda ..beyaz gemi kitabini sevdiğim kitaplar arasinda biraktim
