Çok yorgun, bıkkın, kaçtığımızda da sığındığımız yerin kendi hayatımız olduğunu yüzümüze çarpan acımasız öyküler. Ben daha farklı öyküler okumayı seviyor olsam da kitapla hemhâl olduğum anlar boyunca tıpkı ben, diye onlarca cümle çizdim. Ama bazen kitaptan ürktüm de ve neden olduğunu anlayamadığım öyküler okurken buldum kendimi. Olmasa ne kaybederdik de dedim. Anlamsız da buldum. Yine dil konusunda bir kusur olduğunu yada kulağımı tırmaladığını söyleyemem, haksızlık olur. Kelime seçimleri ve cümle kuruluşları güzel. Üslubu hoş, akıcı... Konularsa tıpkı hayatımız gibi ağır aksak bolca inişli ve düşüşlü ...
