Bernhard okumak, bana göre Munch’un varoluşsal sıkıntı ve ızdıraplarını en iyi anlattığı eseri, sanat tarihinde orijinal adı “Boğuntu”#thescream olan “Çığlık” tablosuna bakmak gibi.
Sarı, turuncu, kırmızıya bürünmüş gökyüzünün altında, köprünün ortasında durmuş, hem kadına hem erkeğe benzeyen bir insan figürü.
İki elini kafatası şeklinde betimlenmiş başının iki yanına kaldırmış. Gözleri faltaşı gibi açılmış, kan donduran bir çığlık patlatıyor. Arkadaki iki kişinin sakinliği, uzakta görünen gemi normallik işareti taşısa da diğer her şeyde bir korku havası hakim.
Ve resmin sol üst köşesine kurşun kalemle yazılmış bir ibare.
“Sadece bir deli tarafından çizilebilir.”
Ungenach tam da bu yüzden Munch’ün tablosu gibi geliyor bana, insan doğasının akıp giden hayatın içindeki hali gibi.
Biraz tutarsız, biraz buyurgan, biraz özenli, biraz unutkan.
Hayat çarklarına takılmış çoğu bireyin ortak sorunsalı gibi dili tavırlı.
Ama öyle nüktedan öyle ironik ki bu tavır… Güldürürken düşündürmekte asla hedef ıskalamıyor.
Dillendirilmesi gereken acı gerçekleri okurun yüzüne öylesine sakin ama öyle satirik bir dille çarpıyor ki sendelememek imkansız.
Yükte hafif pahada ağır bir metin.
Düşünsel okumalar yapmayı, metinde alt metinle buluşmayı sevenler için biçilmiş kaftan. Kalbimizin, zihnimizin pasını alacak olan bu şahane okumayı kaçırmayın! 
Ungenach
