Küçük gümüşten derelerdin sen, akıp gittin!
İnce ince. Yitirdim seni.
Daldırdım ellerini gölgeni tutamadım.
Bırakmadın yüzünü sularda bile.
Sayfa 20 - YKY
Bir İyilik Harekâtı
Neyse arkadaşlarla kendi aramızda bir iyilik harekâtı yapalım dedik.Yapan sırayla yaptığı rakamı yazıp atacak yaptım diye :) 7.madde de çoğumuz sınıfta kaldı.Biri diyor ki şikayet etmesekte ama gülümsemesek olur mu diğeri :) tam saat 00:00 ye geliyor tutamadım kendimi şikayet ettim yarın tekrar niyet edecem vs.farkındalık kazanmak açısından da güzel oldu odaklandık etmemeye.Neyse öyle işte #239786644 bu ileti aklıma bunu getirdi kolay değil yani şikayetsiz olmak ama imkansızda değil biz alimlerin dediğini yapalım niyetimizi alalım.
Yüzyüzeyken konuşuruz
Bi sabah uyandım yoktun arandım yoktun hala bulamıyorum
Bugünüme vardım çoktan uyandım artık hiç istemiyorum
Bi sabah uyandım yoktun arandım yoktun hala bulamıyorum
Bugünüme vardım çoktan uyandım artık hiç istemiyorum
Attığım mesajları ciddiye almadın dimi?
Hayvan gibi içmişim yine tutamadım kendimi
Yoktu hiç bir beklentim zaten olsaydı bile ne fark eder?
Bu kitabın bana hissettirdiklerini kelimelere dökemem
Okurken içim içime sığmadı. Bazı yerlerde gözüm yaşardı bazı yerlerde ise okurken gülümsememi tutamadım. Yazarın kalemini beğendim, akıcı bir roman. Karakterlerin geçmişlerini, travmalarını ve düşüncelerini okumak beni gerçek hayattan uzaklaştırdı. Kitapta Grace adında başrol kadın karakterimiz var şuanki eşi onu başka bir kadınla aldatıyor ama Grace hristiyan bir ailede büyümüş başta annesi olmak üzere ailesinden bir sürü kişi onu manipüle edip nasıl bu ilişkiyi "kurtarması" gerektiği hakkında konuşuyor. Grace daha önce düşük yapmış bebek sahibi olamamış ve o olaylardan sonra daha da içine kapanık hale gelmiş. Grace'in kocası Finn ayrılmaya karar verse de Grace, Tanrıya Finn'in onu tekrar sevmesi için dua ediyor. Ayrı arabalarla Chester denen kasabalarına gidiyorlar. Grace orada kasabanın "kötü oğlanı" Jackson ile tanışıyor. Jacksonın babası alkolik kendisi kasabadaki kadınlarla yatıp kalkan ve bir sürü boşanmanın sebebi olan belalı bir tamirci. Grace'in arabasının tamirhaneye çarpmasını engelledikten sonra tanışıyorlar ve ilk görüşte birbirlerinden nefret ediyorlar. 
Yüz Karası 
Brittainy C. Cherry
Kimlerin ölüsü? Yakınlarımın, sevdiklerimin mi? Yabancıların mı? Bilmiyorum. Belki hepsi. Belki kendimi bile gömdüm. Ama bir çocuk ölüsü, ilk kez görüyordum. Tutamadım kendimi. Yol boyunca gözpınarlarımda birikmiş olan yaşlar birden boşandı. Bir çocuk ölüsü önünde, daha soğumamış, soğumasını yavaş yavaş avuçlarımda duyduğum bir çocuk ölüsü önünde tutamadım kendimi.
....sana yazmaya başladığımdan beri üç kez kalemi bırakıp, atımı eyerletip ona gitmeye niyetlendim. Oysa daha bu sabah oraya gitmeyeceğime yemin etmiştim, ama durmadan pencereden güneşin ne kadar yükseldiğine bakıyorum. - Kendimi tutamadım, ona gitmek zorundaydım.
Yoksulluk, miskinlik dolu bu aşağılık dünyada ilk kez bir güneş ışını, hayatımı aydınlattı sanmıştım. Ama ne yazık, bu güneş ışını pek de süreksiz bir parıltı oldu, bir meteordu sanki, bana bir kadın, daha çok bir melek kılığında göründü. Işıltısında kısa bir an, bir saniyelik bir zaman için hayatın bütün bedbahtlığını gördüm, azamet ve güzelliğini kavradım. Sonra da bu parıltı, pek de çabuk, karanlığın uçurumuna gömüldü. Hayır, bu süreksiz ışını kendime alıkoyamadım, tutamadım.
Sayfa 3 - YKY Yayınları
Ben seni belki sonra düşündüm evet ama aklımda tutamadım.
Sağlığına
Bi şiir!
Gurbet akşamları çökerken yine
Aldatıp terk etmez eştir yalnızlık
Tutunup sarılmak isterken düne
Her gece gördüğüm düştür yalnızlık
Ne ayın şavkı var ne doğan güneş
Özlemler, sevdalar bağrımda ateş
Bir ben tutamadım bir yıldızı eş
Fakat daha yirmili yaşlarımın başlarındaydım. Kendimi tutamadım.
Sayfa 216Kitabı okuyor
Tatlı bir rüzgar esintisinde; kuş seslerini ve doğayı dinleyeceğimiz bir müzik keşfetmek üzereyken ve tam ritmi yakalamışken, kendisini henüz ve hala göremediğim bir kuş,tüm o müziğe karşı şarkısını söylemekte. Sanki. Asıl kuş benim, asıl ritm benim ve asıl doğa tüm bu şehirleşmeye rağmen bak burada der gibi. İnanabilmek mi? Yoksa nefesini tutup gözlerini kapatıp, kapılıp gitmek mi o ritme?
Biraz daha sakinleştiren bu ses de uyumak mı istersin ya da daha fazlasını yaşamak mı?
Tam o an da kanatlarının var olduğunu anlıyorsun. Tutmak isteyip kokusu içime çekmek, fakat uçacak. Korkmak mı? Hayır korkak değilim insanlar kötü.
Ama der gibiydim, bekle der gibiydim, lakin sesim soluğum kesilmişti.
Ve birazdan kanatlarını çırpıp uzaklaştı, yarım kalmış tüm şarkıları şiirleri de ve kalp ritmini kanatlanıp götürdü.
Ve ben bi daha nefesimi tutamadım. Şarkı susmuştu, rüzgar dinmişti ve o ben kuş olmuştum onun kalbine konmuştum...
Sanırım söyleyeceklerim bu kadardı...
Ben ölümü kovaladım, tutamadım.
