Ben hiç bir kitaba inceleme eklemedimbu güne kadar çünkü okuduğum kitaplar.. bir başkasının görüşü ile benim görüşüm bir olmadığını duyguların bir olmadığına inanırım ve kitap okurken yavaş okurum içime dokundura dokundura ve bu kitabı hiç bir öneri tavsiye almadan sadece bir kardeşimize destek amaçlı okumaya karar verdim ben bu güne kadar okuduğum bütün kitaplarda duygulanmadım ama bu kitabı 
Sanat'ın Yedi Rengi 2 okumaya başladığım ilk sabah saatlerinde gözyaşlarımı tutamadım o yaşanan olay ne kadar doğru ne kadar sanal hiç bir fikrim yok sadece bildiğim tek şey göz yaşlarımı tutamayarak okumaya devam ettim. Şimdi sizinde okumanızı öneririm yazan arkadaşlar için çok teşekkür ediyorum
Arkadaşımın aklını kaçırdığının bu sonuncu ve çok açık belirtisini görünce gözyaşlarımı tutamadım.
HER KADININ ANLATMAYA DEĞER BİR HİKAYESİ VARDIR
Selamlar
Öncelikle bu muhteşem kitabın yazarımız tarafından bana hediye edildiğini söylemek istiyorum . Bunun için 
SİRYA yazarımıza çok teşekkür ediyorum .
Hiç yapmadığım kadar detaylı bir inceleme yapmaya çalışacam , hepinize şimdiden iyi okumalar diliyorum Ve kesinlikle okumanızı , o hayatı yaşamanızı kesinlikle öneriyorum .
---- Girişi
Ekmeği aldım, bereketli olması için duamı yaptım ve ilk lokmayı ağzıma götürdüm. İşte o zaman pek bildiğim bir koku geldi burnuma. Çiftçilerin, tarım araçlarını kullananların ellerinin kokusuydu bu. Bu ekmek petrol kokuyor, demir kokuyor, saman kokuyor, olgun başak kokuyordu. Evet, eskiden olduğu gibiydi her şey. Lokmamı yutarken gözyaşlarımı tutamadım: “Ekmek ölümsüzdür, iş de ölümsüzdür!” dedim.
Savunduğunuz ülke, polis devleti bu işte!
İstanbul/ Çekmeköy/ Nişantepe yakınlarında bir caddede;
(Polis kimlik soruyor)
Önümden ten renginden doğulu olduğunu tahmin ettiğim bir yurttaş yürüyor ve polis çevirdi!
Bana da "bekle, seninkine de bakacağız" dedi kibirli bir tavırla.
Enerjim yoktu, ağzının payını vermedim, 'tamam' dedim, bekliyorum.
Önümdeki doğulu yurttaşla diyalog