…
Başka tutkularımız var beraber yalnız
Yokluğun orda yaşamamızda
Varlığın orda, yoksa gecelerimiz bizimdi
Ellerimizi bir yere koymayı bilirdik
Ağlamayı bilmezdik kendimizi öldürmeyi
Varlığın orda yaşamamızda
Temizlenmiş bir kalp, ihtiras ve tutkularımız için birilerine ipoteklenmez, kötü hâl üzere unutulmaz, melekleri kendinden uzaklaştırmaz.
Hayat dediğin nedir ki... Onu hayat yapan bizim korkularımız, bizim özlemlerimiz, tutkularımız...
Hayat dediğin nedir ki.. onu hayat yapan bizim korkularımız, bizim özlemlerimiz, tutkularımız.. yaşamak bir ödül olmalıydı, yeryüzüne tapmalıydık.. ama beni sana, seni bana bağlayan her şey artık belki de sadece şunu anlatıyor:
Ne zamandır yaşamak bir suç...
Biliyorum kendimde seni de mahvediyorum; kendimde umutlarını tüketiyorum.. ama ne zamandır sevmek bir suç...
Suç varlığımız..
Bunu belki de artık sadece ikimiz biliyoruz.
“Eski Alman bilgeliğine göre zor meselelerde kadınlardan da tavsiye almak hiçbir şekilde kınanacak bir durum değildir: çünkü onların, konuları kavrayış biçimi bizimkinden çok farklıdır ve bu fark özellikle hedefe en yakın yolu seçip en yakında duranı gözlerine kestirmelerinden kaynaklanır, oysa bizler burnumuzun dibindekini görmeyip çoğu zaman daha öteye bakarız ve bu yüzden, yakına bakıp yine basit bir görüş edinmek için geriye dönmek zorunda kalırız. Kadınlar bizden daha soğukkanlıdır, nesnelerde gerçekte olduğundan daha fazlasını görmezler; oysa bizler tutkularımız uyandığında her şeyi gözümüzde kolayca büyütür ya da onlara hayali şeyler katarız”
Sayfa 205Kitabı okudu
Aramızdaki farkları belirleyen yetiştiğimiz koşullar değil. İlgi alanlarımız, tutkularımız, amaçlarımızdır.
