Sön, cılız kandil, sön! Hayat dediğin ne ki:
“Yarın, yarından sonra bir yarın, bir yarın daha
Sürüp gidiyor günden güne küçük adımlarla;
Geçmiş günlerimizse nice sersemlere ışık tutmuş,
Ölüm yolunda toz toprak olmazdan önce.
Sön, cılız kandil, sön! Hayat dediğin ne ki:
Yürüyen bir gölge, bir zavallı kukla bu sahnede:
Bir saat boy gösterip boyun kırıp gidecek!
Bir daha da duyulmayacak artık sesi.
Bir aptalın anlattığı bir masal bu:
Kuru gürültüler, deli saçmalarıyla dolu.”
SHAKESPEARE, Macbeth
“Sonra tutmuş 'çay içme!' diyor. Allah Allah... Çaydan da zarar geldiği görülmüş mü?..”
Kardelen bile açmaz artık
Buz tutmuş yüreğinde.
Sayfa 19 - Berikan YayıneviKitabı okudu
Bir tebessümle iflah olacak kadar küçüktük
Nasır tutmuş yüreklere merhameti anlatırken yorgun düştük…
Ölmeye yüz tutmuş bir toplumduk biz.
Sayfa 51Kitabı okudu
Benim adım Cemal Süreya. Kürt Cemo derler bana. Alevi ve Kürdüm. Zazayım da. Çoğu bilmez bu yönümü. Küçüktüm ve sürgün edilmiştik. Arkadaşlarıma alay konusu oldum hep. Zaten Kürt Cemo lakabını da onlar taktı lakap olarak. Daha rahat alay ediyorlardı. Ben bu şekilde büyüdüm. Anasız, babasız. Her küçük çocuk görüşümde ağlarım ben. Yaşayamadığım
¶¶ İçindeki kuyulara taşlar atıyor...
Tutmuş güneşi saçlarından, elleri mut, gözleri nar ¶¶
1992
Sayfa 12 - Kırmızı Kedi Yayınları, 14. baskıKitabı okudu
