Sadece solucanlar parçalara bölünebilir ve o şekilde yaşamaya devam edebilir;ancak insanoğlu kendi eylemliliklerinin birçoğunun sonunu görür,geçmiş ondan çekip alınamaz ve hiçbir şey onun ektiğini biçmesinin önüne geçemez.
Kafamda,ayaklarıma doğru bağıra bağıra akan bir boşluk.
Çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır.
Reader Follow Recommendations
;zira bir insan bütün dünyayı kazanmış,ama kendi ruhuna zarar vermişse bu neye yarar?
Günümüzde bir topluluk genelde bir yalnızlıklar toplamıdır.
Çoğu insanın kendine ayıracak vakti yok,oysa bunun farkında değiller.Birileri onların peşinde,onlar da hayatlarının peşinde.
İnsan,hayatı iyileştirmek için deneyimin kalitesini iyileştirmelidir.
Aptallara nasihat verme tutumumuz,örtük yada değil,kendi çaresizliğimizin şarkısıdır.
El derdi insanın kendi derdini unutmak için edindiği zevktir.
Ben,Osman kızı Leyla,Remzi’nin karısı Leyla oldum.Bana sorsalar,sadece “Leyla” olmak isterim. “Leyla’yla Mecnun” bile değil,düz Leyla.
Daha kesin söylemek gerekirse biz,yanlış anlamalar içine doğuyor ve var olduğumuz sürece bu yanlış anlamalardan bir daha kurtulamıyoruz,istediğimiz kadar çaba gösterelim, boşuna.
Konuşmak tiner gibidir çünkü,çözücü maddedir,çözer,dağıtır,konuşmak tehlikelidir,bu yüzden hiçbir şey yaşanmamış gibi,her şey nasılsa öyleymiş gibi pek konuşmadan,kurcalamadan gelişine yaşamak gerekir,hayat ne verdiyse artık ya da kader.
Kelle gezdirmenin adı hayatta olmaya kadar uzandı.
Ben geleceğin hiçbir yerde yazılı olmadığına derinden inanıyorum,gelecek bizim ona yaptıklarımız olacak.
Oysa sıçtığımın ülkesinde herkes her şey olabiliyor,insan olmaktan başka.
