"Beni bilirsin, alışkanlıkların insanıyımdır. En sevdiğim insanlardan ayrıldıktan hemen sonraki ilk günlerde mutsuz olurum. Ama onları hep aynı şekilde sevmeye devam ettiğim halde, alışırım, hayatım sakinleşir, yatışır; onlardan aylarca, yıllarca ayrı kalmaya dayanabilirim..."
"Doğmuş her canlıya göstermemiz gereken nezaket, birinin sınırlarımıza müdahale ettiği yerde mesafeye dönüşmeli."
'Dört yanımı alan büyük insan kalabalığına rağmen derin bir gurbetle mumyalaşmış, küçük, çok küçük bir şey oluyorum. Bir yığın sezişler arasında, geniş, karanlık bir suda imişim gibi, bu su ile beraber akıyorum.'
Okur Takip Önerileri
Bil,Bul,Ol
Rahmetli Muzaffer Ozak , müridanına 'Bil,bul,ol!'dermiş. Çok çetin bir vazife, ama olmayan,olmak yolunda çabalamayan zaten ölmüştür. Ya Rabbi, bizi dirilerden eyle!
Sayfa 85Kitabı okudu
Bir insana, ''Doğmamış olmayı dilerdim...'' dedirten o ruh acısı ne olabilir?
Çocukluğun yaraları ihlal ve ihmal ile şekilleniyor. İhlal, çocuğun sınırlarını tecavüz ederek onu karşı koyamayacağı bir şiddetle örselemek. İhmal, onu görmezden gelmek, varlığını teyit etmemek. Onu dünyada sevilebileceği bir alan açmamak. Sevilenler, sevmeyi de öğrenir.
Sevilmeyi tatmamış olanın sevginin elifbasını sökmesi de zor oluyor. Sevgisizliğin açtığı narin yaralar pek zor kapanır.
Sayfa 30Kitabı okudu