Uçak yolculuğu Tanrı’ya yönelik bir tür tahrik, doğaya karşı bir eylemdi.
Yine de İyimserlik
Kardeşim
Sonu tatlıya bağlanan kitaplar yollayın bana
Uçak sağ salim inebilsin meydana
Doktor gülerek çıksın ameliyattan Kör çocuğun açılsın gözleri
Delikanlı kurtarılsın kurşuna dizilirken Birbirine kavuşsun yavuklular
Düğün dernek yapılsın
Hem de susuzluk da suya kavuşsun Ekmek de hürriyete
Kardeşim
Sonu tatlıya bağlanan kitaplar yollayın bana
Onların dediği çıkacak eninde de sonunda da...
Nazım Hikmet Ran
Yaşam elin çiçek koparma isteğidir.
Yaşam turfanda siyah incirdir,
yazın ağzında buruk bir tat.
Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur.
Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir.
Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur.
Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür,
Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir.
Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi,
Ayın yalnızlığına dokunuş,
Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.
Bir metafor değil, bir tecrübe... bir pratik. Ciddi bir ses tonuyla sözlerini sürdürüyordu. Yıllar boyunca, bir erkek ile bir kadının arasin da her şey yanar, her şey tükenir. Yani iyi olan her şey demek istiyorum.
Bir gün, küller arasında uyanırlar.
Ama neden "kimyasal yangın"?
- Çünkü geriye sadece en sert, en katı malzemeler, yanmayan parça lar kalır. Otke. Acı. Üzüntü. Ve korku. Foto muhabiri olarak çalışırken.
azımsanmayacak miktarda felaket gördüm. Uçak kazaları. Fabrika patlamaları. Geriye hep yanmamak için inatla direnen kapkara olmuş demir iskeletler, bozulmayan metal aksamlar kalır. Bu tablo bana evliligi mi hatırlatıyor.
Sayfa 227
