Bakışlarımda bir anlam varsa bana aittir
Ellerim bütün bedenim bana aittir
Tanıştığım güneş, yıkandığım ırmaklar
Derin ve tozlu yollar
Öptüğüm dudaklar bana aittir
Bu dünyayı kendi gözlerimle görmeyi öğrendim sonunda
Gözlerim bana aittir
Sayısız kitap sesleniyor bulundukları yerden
Onlar nice sabahlarıma tanıktırlar
Nice uykusuz gece
Her ses kendi yankısı içinde yitip gidiyor, her dokunuş hemen ardından bir uçurum bırakmaya teşne.
Ne demiş uçurumda açan çiçek
Yurdumsun ey uçurum
Korkunç bir yalnızlık hissi vardı içimde. Benimle insanlar ve şehrin yaşamı, meydanlar, evler ve sokaklar arasında sürekli olan geniş bir uçurum vardı. Büyük bir felaket oluyordu, gazetelerde önemli şeyler yazıyordu - (ama) benim umurumda olmuyordu. Eğlenceler düzenleniyordu, ölüler gömülüyor, pazarlar kuruluyor, konserler veriliyordu - ne için? ne maksatla? Dışarı çıkıyordum, ormanlarda, tepelerde, taşra yollarda sürtüyordum, çevremde çayırlar, ağaçlar, tarlalar ah vahsız bir hüzünle, dilsiz ve yalvarırcasına bana bakıyor ve bana bir şey demeyi, bana doğru gelip karşılamayı, beni selamlamayı arzuluyorlardı. Ama orada öyle hareketsizce yatıyor ve bir şey diyemiyorlardı, ve ben acılarını anlıyor ve acılarını onlarla birlikte yaşıyordum , çünkü onları bu acıdan kurtaramıyordum.
Sayfa 85Kitabı okuyor
Yaşlandıkça insanlarla aramdaki uçurum büyüyor.
Sayfa 9
Ne yazık ki bugün, okumuş cahil sayısı artık çok daha fazla.
Her memleketin köylüsüyle okumuş yazmış zümresi arasında, aynı derin uçurum var mıdır. Bilmiyorum! Fakat okumuş bir İstanbul çocuğu ile bir Anadolu köylüsü arasındaki fark bir Londra'lı İngiliz ile bir Pencaplı Hintli arasındaki farktan daha büyüktür.
Bunu yazarken elim titriyor.
Sayfa 36
Ah, siz uçurum kıyısında falan değilsiniz, tam bir gözü karalıkla uçurumdan atlamış, baş aşağı uçuyorsunuz.
Sayfa 318 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Arkadaş Zekai Özger
"Beni umutsuz koma
tarihle avutma beni
çünki aşkla sınanmışım sana
sana yangınla, suyla, ateşle
ölümle, yaprakla, şiirle sınanmışım
ey yaşarken kanayan acı
şimşekli gök, tufan, kan fırtınası
uçurum kıyısında hızla büyüyen ot
yapraksız bir ölümün anısı için
körpecik kuzuların derisi için
beni tarihle avutma
umutsuz koma beni."
"Hayalle gerçek arasındaki uçurum, maddecilikle doldurulamazdı. Naaşını fırlattı uçuruma. Don Kişot'u kitaplar çıldırtmıştı, Beşir'i ise kitaplar öldürdü." Cemil M.
Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım.
Sayfa 15
Zaman! Geçmiş! Ansızın herhangi bir şey!
Ruhumda bir uçurum açılıyor, Tanrı'nın zamanının soğuk nefesi solgun yanağımı okşuyor.
Sayfa 258Kitabı okuyor
Yıllardır paylarına hep yarı aç olmak düşmüştü. Her ay sofradan karınlarında boşlukla, biraz daha yeme isteğiyle kalkmışlardı.
Sayfa 33Kitabı okuyor
İçine gömüldükleri tatmin edici uyuşukluk, çözülmeden evvelki ölümcül atalettir.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Bilmem Tanrı onları duyuyor mudur?
Sayfa 30Kitabı okuyor
Onlar, duvarcının reddettiği taşlardı. Toplumun tüm güçleri onları çürüyüp gidene dek aşağı çekerken, sosyal dokuda kendilerine yer bulamıyorlardı.
Sayfa 28Kitabı okuyor