Almira Bilben (@ucydonia) on 1000Kitap

Benimle konuştular ama onları dinlemedim. Sırlarını saklamamın tek nedeni, söylediklerini, duyduğum an unutmamdı. Beni sevdiler ama neyi sevdiklerini bilemediler. Çünkü buna asla izin vermedim. Bana sundukları bütün o sevgi, göğsümden girip sırtımdan çıktı ve boşa gitti... Sonrasında, defalarca bana ulaşmaya çalıştılar. Ama hiçbir çağrılarına yanıt vermedim. Onlardan gelen haberlerin hiçbirine dönüp bakmadım. Çünkü hepsi de, ayağımın altına döşediğim birer kaldırım taşıydı. Üzerlerinde yürümekten başka bir şey yapmadım... Umarım, hepsi de iyidir... Umarım, karşılarına, gerçek duyguları olan birileri çıkmış ve onları gerçekten sevmiştir. Umarım, beni unutmuşlardır. Umarım, benim yüzümden dostluğa olan inançlarını kaybetmemişlerdir. Ve umarım, hiçbiri bir daha karşıma çıkmaz! Çünkü her ne kadar, geçen onca süre içinde hayli değişmiş olsam da, daha iyi bir insan değilim. Sadece, o günlerde her neysem, onun dahasıyım! Daha acımasız, daha katil, daha yalancı, daha canavar ve daha ve daha ve daha her şeyim... Bugün artık ben, safkan bir cesedim. Başka bir şey değil... Belki biraz da morfin sülfat.

Kitabı okudu

Daha Hakan Günday

Almira Bilben

@ucydonia·

5mo

Sokağında savaş mı var? Ha? Evinin önünde insanlar birbirini mi öldürüyor? Git, çık, savaş sen de o zaman! Öl, yaralan, sakat kal! Açlık mı var sizin orada? Çocuk yap, onu ye! Kendini ye! Ama kalkıp da dünyanın öbür ucuna gideceğim diye benim hayatıma sıçma! Hem ne olacak ki oralara gidince! İliğine kadar sikileceksin! Başka ne olmasını