Ruhum taşları çatlatıyor,kara mırıltı enseme üfle ki karanlık matemi kefene sığsın
Sütunlar bir bir akseden simamda göçüyor,
söyle ki
Şehadetin sarsılmaz uykusu kılıfımda fısıldasın.
Kırık kırk yılın birinden gün ala bir ağıt ala çalıyor ak benizler utansın.
…
İçtenlikle hatta dostça, yaptığım herhangi bir şeyden hiçbir zaman gerçek anlamda pişmanlık duyamadığımı ona anlatmayı isterdim. Kafam hep ne olacağıyla, bugünle ya da yarınla meşgul olurdu.
ben doğma büyüme evciyim göç benim harcım değil
hasret bana çabuk dokunur yalnızken karanlıktan korkarım
mesela mevsim kışsa yağmur yağıyorsa
mesela annem de yoksa yanımda
mesela, şimşek de çakıyorsa ben çok korkarım. ağlarım
-ana bana kurşun dök. dua oku. üfle ana
ana ben daha çok küçüğüm. bana ninni söyle ana
yalnızım. bunu hep söylüyorum