Çok uzun yaşadığım ve pek çok kişi yitirdiğim için artık biliyorum ki ölüler yokluklarıyla değil de -onlarla bizim aramızda- söylenmeden kalan sözler yüzünden keder verirler asıl.
Çıkacaksın da iki büklüm ne olacak,
Kan ter içinde Tünelbaşı'na.
Bu ilan, bu celp, bunca mektup
Bulur yerini nasıl olsa.
Boşalır çantan akşama varmaz,
Boşuna telaşın, boşuna!
Nerde eski güler yüzü Galata' nın,
kapının ziliyle sıçradım
gecenin saat üçü
açtım baktım
kimseler yok
zili duyduğum kesin
birisi çalmış olmalı
gelen yoksa ben miyim
kırk yıl daha genç
polisten bırakmışlar